II. Σάντα, η ιδέα

Πράγματι θα συμφωνήσω μαζί σου, Τζον, πως κάποτε ο αλτρουισμός αποκτά κάτι αρρωστημένο. Δεν μπορεί, δεν γίνεται κάποιος που είναι στα συγκαλά του να ζει με τη θέληση του στον Βόρειο Πόλο, να ξενυχτά και να κατασκευάζει δώρα, και να τα μοιράζει δήθεν σε παιδιά. Πράγματι, η ιδέα ενός ηλικιωμένου κυριούλη ντυμένου στα άσπρα και στα κόκκινα, που κυκλοφορεί ανενόχλητα και διασχίζει τον μεταμεσονύχτιο ουρανό πάνω σε έλκηθρο, ώρες που οι καθωσπρέπει και νομοταγείς νοικοκυραίοι βρίσκονται σε ύπνο βαθύ, η εικόνα ενός γέροντα με αμφίβολες προθέσεις να μπαίνει από καμινάδες και να εισβάλλει απροσκάλεστος σε σαλόνια, δεν με ευχαριστεί καθόλου. Μάλλον με φρικάρει πολύ. Ναι, ναι!

.

.

VI. Θάνατος από ηλεκτροπληξία

Όχι δεν φταίνε οι φρικτές αλυσίδες με τα πολύχρωμα λαμπιόνια, οι πλαστικές φιγούρες που κρέμονται σε στέγες και μπαλκόνια, τα αμέτρητα αστέρια που φεγγίζουν πόρτες και παράθυρα, τα μουσικά κουτιά, τα μουσικά χαλιά, τα υπερσιβηρικά, τα αστυνομικά, τα νοσοκομειακά, οι σειρήνες, τα ρομπότ, τα tablet laptop desktop, τα avatar. Φταίει, Τζον, που δεν προνοήσαμε να μην παύσει η εξόρυξη του λιγνίτη.

.

.

Η παράλειψη ή Το εορταστικό τραπέζι

Καλά, βρε Τζον, να μην αναφερθείς καθόλου στο εορταστικό τραπέζι χρονιάρες μέρες; Σ’ εσάς στο Αμέρικα δεν είναι υψίστης σημασίας; Γιατί εδώ, στας Ευρώπας, είναι έθιμο χριστουγεννιάτικο να τρέχεις στα supermarket και να τρέχεις στις αγορές και να γεμίζεις καλάθια και να κουβαλάς σακούλες και να φορτώνεις το πορτμπαγκάζ και να ξεφορτώνεις το πορτμπαγκάζ και ν’ αποθηκεύεις τρόφιμα σε ράφια και ντουλάπια και να μπουκώνεις ψυγεία και καταψύκτες και να μαγειρεύεις αποβραδίς και να βγάζεις κατσαρόλες και κατσαρολάκια, ταψιά και λαμαρίνες και να ανακατεύεις και να δοκιμάζεις και να βλέπεις με την άκρη του ματιού σου τον νεροχύτη να ξεχειλίζει και να τρέχεις να στρώσεις το εορταστικό τραπέζι και να αναθεματίζεις που ξέχασες μέσα στον πανικό να πάρεις χαρτοπετσέτες με καμπανάκια και γκι (δεν πειράζει, όμως, κανείς δεν θα το προσέξει) και να στρώνεις το εορταστικό τραπέζι και να απλώνεις τα μαγειρεμένα εκθέματά σου και να ξεστρώνεις το εορταστικό τραπέζι και να πέφτεις κατάκοπος στον καναπέ με φρικτό φούσκωμα και φρικτές καούρες και δυσπεψία και δυσεντερία και να θυμάσαι που σου το είχε πει ο γιατρός, να μην το παρακάνεις φέτος στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, και, με τελευταία σου τη σκέψη πως κάποιος θα πρέπει να κατεβάσει τα πολλά σκουπίδια, να γέρνεις στη λεκάνη για αναπάντεχες εξαγωγές.

Κατερίνα Λιάτζουρα, Οι δώδεκα φρίκες των Χριστουγέννων και μια παράλειψη [μια black humor συνομιλία], Χαλκίδα, 2021

Οι δώδεκα φρίκες των Χριστουγέννων συνομιλούν το βιβλίο του John Updike «The twelve terrors of christmas» που εκδόθηκε το 1993 από τις εκδόσεις Gotham Book Mart, New York.

.