RSS

Σταύρος Σταμπόγλης, Τρίτη απόδειπνο, στεγνός ακόμα∙ σχεδόν

18 Oct

.

β΄

Έτσι είναι η μοναξιά∙ έτσι κι η ελπίδα. Τους φτάνει

να τα πίνουν μοναχές∙ αυτές κι οι  ήχοι από κυλιόμενη

ιρλανδέζικη μουσική και άλλες τυμπανοκρουσίες

της μαύρης ηπείρου. Για νησιά πρόκειται.

Και στην στέρεα γη ασφυξία βράχου και μυριάδες

πολυχρωμίες στην κεκαυμένη πλατεία, στην τζαμαρία

επάνω καρφωμένες, συμπιεσμένες, παχύρρευστη θάλασσα,

πικρό μέλι να λασπώνει το ποδόμακτρο της πόλεως, με

τις απελπισίες δραπετεύοντας ν’ αφοδεύουν άμμο

κι αλάτι και ληγμένα νερά εμφιάλωσης∙

το χωνεμένο όσπριο της γης. 

Η άρνηση να ξεδιψάσει η εποχή με γάργαρο νερό

προκαλεί την νοτισμένη  χοληστερίνη μου από μπουρμπόν,

βότκα, ουίσκι,  κονιάκ και τζιν, τόσα οινοπνεύματα

εισαγωγής, συχνά ημίαιμα  απ’ τη βαλκανική

ενδοχώρα∙ σωθικά που καίγονται.

Όπου  συνεργαζόμενες μητροπόλεις μ’ ορίζοντα θολό

προσεύχονται υπέρ αναπαύσεως των ψυχών και

άλλο παντεσπάνι ενοχής, θάβοντας.

Σταύρος Σταμπόγλης, Τρίτη απόδειπνο, στεγνός ακόμα∙ σχεδόν, από τη συλλογή 13 μπαλάντες του bar, εκδόσεις Κουκκίδα, 2021

Artwork: Duy Huynh

 
Leave a comment

Posted by on 18/10/2021 in ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ (ελληνική), Σταύρος Σταμπόγλης

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s

 
%d bloggers like this: