.
η νύχτα φορούσε λουλούδια στα μαλλιά
κι ένα τσιγάρο ντελικάτο στα δάχτυλα ανάμεσα
οδήγησε μια παλιά Σεβρολέτ στο δρόμο προς το Κάιρο
κι ευτυχώς! πάτησε εγκαίρως φρένο
μπροστά σ’ έναν ήλιο ασθμαίνοντα υποταγή στην
υγρασία του τόπου
το γάλα έσταζε απ’ την κατσαρόλα
κι εκείνη γύρισε τον πίνακα ανάποδα
για να βρει το γεγονός δικαιολογία
η ανάμνηση έπεφτε νεκρή
όταν κάποιο όπλο εκπυρσοκρότησε αυτεπίστροφα
ευλογημένοι οι χρόνοι που γεννούν καρποφορούσα
μια σιωπή. _
Ασημίνα Λαμπράκου, ανενδοίαστα υπερβολικό, από τη συλλογή νοτιανατολικό βλέμμα, σελ. 66, Εκδόσεις Ενδυμίων, 2014
Artwork: Kamil Vojnar
.
.
