Ο ώριμος και ενσυνείδητος καλλιτέχνης, απόλυτα αυστηρός και ειλικρινής με τον εαυτό του, ασίγαστος αγωγιάτης και κριτής των μύχιων σκέψεων, του σαρκοβόρου ψυχισμού του, της αέναης πλάνης του, που επικαλύπτει το αβάστακτο και τον ποιεί συνιδρυτή των αισθητικών τοπίων του ευνουχισμού του κόσμου, έχει να αποδεχθεί το οξύμωρο της γενεσιουργού ματαιότητας του κοινωνικού του ρόλου και της ύπαρξής του : η Τέχνη του, η όποια Τέχνη, δεν είναι τίποτε άλλο από μία απλή εφεύρεση, ένα βολικό πρόσχημα για τη συμβολική επένδυση αυτής της ακάματης αδυναμίας του απέναντι στο θάνατο (η στρατευμένη τέχνη είναι ένα πρόσφορο παράδειγμα) και της ασίγαστης ορμής να του αντιταχθεί, μέσα από τη διαφορετική του εγγραφή σε κείνο που τον καταστρέφει.
Φωτό: Robert and Shana Parkeharrison