
Tag Archives: στίχοι τραγουδιού
Τα κορίτσια, Στίχοι τραγουδιού
Ευρυδίκη (στίχοι τραγουδιού)
Το μήλο στον Αδάμ δίνει ο Ορφέας
–μαράζι η κουβέντα της παρέας–
και κόβει εισιτήριο για τον Άδη
το μήλο δαγκωμένο αμανάτι.
Κοκάλωσε η ψυχή μες στα σκοτάδια
κι αλάτι η Ευρυδίκη δίχως χάδια
Βακχεία της καρδιάς η ιστορία
νερώνει το κρασί σου μ’ εξουσία
κι ο Άδης που απλώνει τα σεντόνια
την Ευρυδίκη θάβει μες στα χιόνια
Στα Σόδομα, στα Γόμορρα, στον Άδη
παράδεισος κρυφός, πληγή που στάζει
τα “πάντα ρει” μα, αν το φοβάσαι,
πίσω κοιτάς, με το μυαλό πλανάσαι.
Στα κούφια λόγια φίδι, αθανασία
κι ο έρωτας σταυρός στα μαυσωλεία
Βακχεία της καρδιάς η ιστορία
νερώνει το κρασί σου μ’ εξουσία
κι ο Άδης που απλώνει τα σεντόνια
την Ευρυδίκη θάβει μες στα χιόνια
Αθήνα 1999
Πλάνεμα (στίχοι τραγουδιού)

Με κεράσι στο στόμα
και πίκρα στο σώμα
το κορμί σου γητεύω
στο πλάνεμα παιχνίδι σου
παράδοση γυρεύω
Τραμπάλα, τραμπαλίζομαι
στο διχασμό λικνίζομαι
τι νέα μου ανατέλλεις
όταν το σκας και φεύγεις;
Κι όμως δε φταις εσύ
που έταξες το βλέμμα σου
στην άλλη τη σκηνή,
εγώ σημαίνω πανικό
σ’ ό,τι φαντάζει αληθινό.
Με φόντο στο ψέμα
και πάγο στο αίμα
ρυθμικά ανασαίνω
στο πλάνεμα παιχνίδι σου
το θάνατο πεθαίνω
Τραμπάλα, τραμπαλίζομαι
μες στο κενό ζαλίζομαι
τα κύτταρά μου πώς σκορπάς
στα ξαφνικά όταν σιωπάς
Κι όμως δε φταις εσύ
που έταξες το βλέμμα σου
στην άλλη τη σκηνή,
εγώ σημαίνω πανικό
σ’ ό,τι φαντάζει αληθινό.Αθήνα 1999
Πίνακας: Fred Wessel
Η ασπιρίνη (στίχοι τραγουδιού)

Στη γλώσσα την κακιά αναμετράει τη ζημιά
αμπάριζα στη φόρα της αρπάζει δυο φιλιά
ξεπέσανε κι οι ώρες τα μαζέψανε πνιχτά
πώς είναι να κρατάς μια σταυρωμένη πεθυμιά;Αχ, ασπιρίνη, εν ειρήνη, στρογγυλή αυγή
εν οίδα, ότι τα ’χασα με μια ψυχή γυμνή
πορεία κυκλική, αχ ασπιρίνη, πάλι ζει
τ’ ανάθεμα που λιώνει στη λευκή ανακωχήΣφηνώνει στο λαιμό και χαστουκίζει το λυγμό
μια στο καρφί και μια στο πέταλο, φωνή χτυπώ
φοβάται, κλαψουρίζει και μαρσάρει στο γκρεμό
το ένζυμο το φταίξιμο το παίρνει για εχθρόΑχ, ασπιρίνη, εν ειρήνη, στρογγυλή αυγή
εν οίδα, ότι τα ’χασα με μια ψυχή γυμνή
πορεία κυκλική, αχ ασπιρίνη, πάλι ζει
τ’ ανάθεμα που λιώνει στη λευκή ανακωχή
Αθήνα 1999
Πίνακας: Fred Wessel
Η Σταχτοπούτα (στίχοι τραγουδιού)

μα πάλι οι λέξεις επισκέπτες που μεθώ
Στις δώδεκα το πώς και το γιατί αμπαλάρω
και στο κορμί τα ίχνη σου ρωτάω.
Την πρόφαση γι’ απόφαση
φοράω μενταγιόν
η Σταχτοπούτα των καιρών
μα αλλού θέλω να πάω
η μοναξιά φοβίζει τα αμήχανα
Στις δώδεκα χαρίζω κινήσεις λιγοστές
γλυκό νανούρισμα στ’ αλλόκοτα που θες.
Την πρόφαση γι’ απόφαση
φοράω μενταγιόν
η Σταχτοπούτα των καιρών
μα αλλού θέλω να πάω