Με ακολουθεί αυτή η σκιά, προπέτασμα καπνού απ’ τις αναμνήσεις.
Ξεφύτρωσε απ’ το τίποτα. Ξαφνικά. Δεν υπήρχε φως να την εμποδί-
σει. Πολλές φορές αποποιείται το σχήμα της για να πετύχει τον σκο-
πό της. Παίρνει διάφορα σχήματα, να με παραπλανήσει, λουλούδι,
καρέκλα, ακόμα και φεγγάρι. Το κατάλαβα όταν σκόνταψα στο μαύ-
ρο της φουστάνι. Δεν μπορώ να αντιληφθώ το παιχνίδι της. Τρέμω
και μόνο στην ιδέα του σκοπού της. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος του
φωτός, γι’ αυτό βαδίζω στο σκοτάδι, μην με βρει η σκιά και με κατα-
πιεί.
Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, Η σκιά, από τη συλλογή Λαξευτής τοπίων, Δίφρος, 2017