To διάβασε – ξεφεύγει από ποίημα
πεζό μού ακούγεται
συντόμευσέ το λίγο.
Αμύνθηκα.
Τη ζωή μετρώ
πόσο να τη μικρύνω ακόμα.
Το πριν και το μετά της συγκρίνω
μικραίνει η τεράστια διαφορά;
Πόσο κρατά ο έρωτας –
πόσο ο θάνατός του.
Ο έρωτας στα δάχτυλα μετριέται
του ενός χεριού
μα ο θάνατός του θέλει μέτρημα;
Kι άλλο να επιταχύνω
το δεύτε τελευταίον ασπασμόν;
ακόμα πιο σύντομα ν’ ασπαστώ
αυτή την τελευταία ευκαιρία;
Δε βλέπεις πόσο χασομεράει
το ύστατο φιλί μιλώντας
σκυμμένο πάνω στου ταξιδιώτη
το αγύριστο αυτί;
Αγύριστο αυτί.
Κική Δημουλά, Τη ζωή μετρώ, σελ. 20, Δημόσιος Καιρός, Εκδόσεις Ίκαρος, 2014
.
.
