Κομψές πορσελάνινες κούκλες. Χρόνια έκρυβα ανάμεσα στα μεταξωτά τους φορέματα, μικρά κουτάκια με κουραμπιέδες. Τραγανούς, λαχταριστούς, με καβουρντισμένο αμύγδαλο και βούτυρο γάλακτος. Εκείνη η άχνη ζάχαρη με στοίχειωνε… Όποτε ήμουν θλιμμένη, έτρεχα εκεί… Όμως τις κούκλες μου αναγκάστηκα να τις αποχωριστώ. Δεν τις αγάπησε ποτέ ο άντρας μου. Μια κουμπάρα μου τώρα τις προσέχει. Όποτε πάω σπίτι της, πάντα τής κρατώ ένα κουτί κουραμπιέδες. Ενώ εκείνη φτιάχνει τους καφέδες, παίρνω έναν κουραμπιέ και μπαίνω στο δωμάτιο. Τις έχει στολίσει σ’ έναν παλιό καναπέ, με τριμμένο κάλυμμα. Μοσχοβολά βανίλια. Κανείς δεν ξέρει πως μ’ ένα ζαχαρωμένο χάδι, οι κούκλες μου ανασαίνουν…
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 