Tag Archives: ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΣ
Στράτος Φουντούλης, non est!
«Ειδικά εσύ θα έπρεπε να γνωρίζεις τη διαφορά μεταξύ μαρουλιού και λάχανου. Για τελευταία φορά σου λέω: δεν υπήρξαν ποτέ νεκταρόπιτες, μόνο φανουρόπιτες. Και όλα τα δέντρα δεν είναι πεύκα. Επιτέλους!». Κι αυτό λεγόταν πάντα με εκείνον τον ιδιαίτερο τονισμό τού «εσύ», που επιδιώκει να εξάρει εμένα, τον προσφωνούμενο, ως κατ’ εξαίρεση, κατάλληλο· ενοχλητικό n’ est-ce pas; Διότι με είχε κυριεύσει η εκκεντρικότητα των απαλών γυναικείων χεριών της· αυτά τα κατά βάση ξεδιάντροπα όργανα που με τόση αισθαντικότητα έπλασαν τους μεθυστικούς, αφράτους κουραμπιέδες· τους φανταζόμουν να λιώνουν με ατέλειωτη απόλαυση στο στόμα μου. «Δεν είναι κουραμπιέδες, μελομακάρονα είναι!»
Φωτό: Geof Kern
Σοφία Περδίκη, Κουραμπιέεε…
Προτού να γλείψει την άχνη και φουσκώσουν τα μάγουλα απ’ τα τριφτά μπισκότα, υπήρξε καλή καγαθή γυναίκα. Όμως τα δάκρυα που έσταξαν στην πιατέλα –έπασχε από καταρρακτώδη δακρύρροια–, από ένα σε κάθε γλυκό, για να γιάνει έκαστο τραύμα της παιδικό, δημιούργησαν κρυστάλλους μαγικούς πάνω στην πουδραρισμένη επιφάνεια και, αντί να μελώσουνε τα φρέσκα βούτυρα, έγιναν παστά. Σκέτη λύσσα. Για τιμωρία, η γρια-μαγείρισσα την άρπαξε απ’ το τσουλούφι και πάραυτα τη μεταμόρφωσε σε αρνί του Πάσχα. Μα τι μαγγανεία να ψάχνεις ίαση στον κουραμπιέ!
Από τότε, κάθε Χριστούγεννα ανασταίνεται. Βελάζοντας μάς ψέλνει τα κάλαντα της αμφισημίας, μετά μανίας.
Πίνακας: Afarin Sajedi
Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Courabies
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 