RSS

Category Archives: Κούλα Αδαλόγλου

Κούλα Αδαλόγλου, Άχνη

«Σαν τους κουραμπιέδες της μαμάς σου δεν ξαναδοκίμασα», είπε η φίλη, κι εγώ άρχισα να ψάχνω το καταχωνιασμένο παλιό τετράδιο με τις συνταγές. Το υγρό που είχε χυθεί πάνω του εδώ και καιρό πότισε τις σελίδες, σβήστηκαν τα έτσι κι αλλιώς αχνά απ’ τον χρόνο γράμματα, η συνταγή γρίφος. Μόνον η τελευταία φράση ολοκάθαρη: αφού κρυώσουν, πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη. Πασπάλισα άχνη παντού, λαμπιόνια, κάδρα, βιβλία, πολύφωτο, απλίκες, το πόμολο της εξώθυρας, να γλυκάνουν οι μέρες, οι αποστάσεις, η απουσία, η ομίχλη του βορρά, η καταχνιά της Αριστοτέλους. Να γλυκάνουν οι μνήμες.

Έτοιμους κουραμπιέδες θα φάμε και φέτος.

Πίνακας:Vilhelm Hammershøi

Iφιγένεια Σιαφάκα, Το πλεκτό και άλλες πλεκτάνες, 11η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης (φωτογραφίες)

Θερμές ευχαριστίες για τη φιλοξενία και την επιτυχή, παρά τις δύσκολες συνθήκες, διοργάνωση σε όσους εργάστηκαν για την 11η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, στον Θωμά Παπαστεργίου των εκδόσεων
Αrs Poetica, στους ομοτέχνους Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Ιωάννα Μουσελιμίδου,
Ηλία Τσέχο και Σωτήρη Γάκο για την εξαιρετική παρουσία τους στο πάνελ, στις φίλες και στους φίλους που
μας τίμησαν με την παρουσία τους, στου συντονιστές του ραδιοφώνου της Έκθεσης, στον Στέλιο Λουκά για τη συνέντευξη, την «τηλεοπτική ψυχή του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη», και σε όλους όσους είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά και να μοιραστώ όμορφες και ανθρώπινες στιγμές.

Απόμακρος

Με την αμεσότητα που τη χαρακτήριζε μου είπε:
«Μετά τον έρωτα με κέρασε καφέ.
Δεν ήταν τρυφερός μαζί μου, απόμακρος μου φάνηκε.
Περισσότερο ψυχράνθηκα όταν κάποια στιγμή
μου μιλούσε για τη γυναίκα του,
για προβλήματα υγείας και τα επαγγελματικά της.
Δεν παρέλειψε και τις φιλόδοξες εξελίξεις της καριέρας του
που τον απασχολούσαν.
Φοβόταν πως θα ήμουν απειλή
στην τακτοποιημένη του ζωή,
θα του χαλούσα τη σειρά και την ηρεμία του.
Δεν κατάλαβε πως περιστασιακά,
κι επειδή με φλέρταρε, λίγες φορές πήγα μαζί του,
και δεν είχα σκοπό ή ανάγκη να τον ξαναδώ».

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Πεδίο Πόθου, Απόμακρος, σελ. 27, Εκδόσεις
Μεταίχμιο, 2004

Εκ των ένδον

Ήχοι και σχήματα
κολυμπούν στα σπλάχνα:
το άνυδρο γιώτα της χίμαιρας,
ο θρυμματισμένος αντίλαλος της ηδονής,
ο χλωμός κάλυκας της αυγής.
Με το συριστικό σίγμα
μοιρογνωμόνιο
της αλλόκοτης γεωμετρίας.

Ιωάννα Μουσελιμίδου, Ανοίκειος νόστος, Εκ των ένδον, σελ. 18, Εκδόσεις Ιωλκός, 2011

Θέματα αγαλμάτων

Χαμηλώνουν νεφέλες Χαμηλώνω τον
Μπαχ Μουσικό σώμα κερδίζω Σήμε-
ρα δεν απαντώ Δεν εκτίθεμαι Ρού-
χο βροχή Μέχρι το γόνατο Μ άλμα-
τα ωραία δε βρέχεσαι

Πώς με κοιτά η Σελήνη; Έτσι που
ξημεροβραδιάζομαι σε λόχους ανα-
γνώσεις Τάγματα γραφών Συντά-
γματα Στο πρώτο σώμαμου! Στέρνες
νησιώτικες γινήκαμε Πάμε για Μάη

Ηλίας Τσέχος, Διώροφο μέλλον, Θέματα αγαλμάτων, σελ. 23, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, 1988

Μην αρνηθείς αυτόν το ρόλο

Μην αρνηθείς αυτόν το ρόλο.
Είναι μια ευκαιρία να ξεφύγεις όταν οι άλλοι ψάχνουνε
τη μονιμότητα.
Η ετοιμόρροπη ψυχή τους έχει ξαπλώσει στον καναπέ
και μασουλάει τα συντρίμμια της.
Εσύ μην αρνηθείς αυτόν το ρόλο.
Θα δεις πως όλα θα αλλάξουν όταν σταθείς όρθιος γυ-
μνός μπροστά τους χωρίς ανταλλάγματα.
Η δύναμη των λέξεων σε βγάζει νικητή.
Μην αρνηθείς τον εκφρασμένο εαυτό σου.

Σωτήρης Γάκος, Επί σκηνής, Μην αρνηθείς αυτόν το ρόλο, σελ. 15, Εκδόσεις Ars Poetica, 2013

Κούλα Αδαλόγλου, Ιφιγένεια Σιαφάκα, Αλεξάνδρα Μπακονίκα

Καλησπέρα, κυρία οστεοπόρωση

Καλησπέρα, κυρία οστεοπόρωση.
Πάρε καρέκλα και κάθισε.
Έτσι κι αλλιώς κρατάς κομμάτι από το σκελετό μου.
Θα επικοινωνούμε, αναγκαστικά, συχνά, κατά πώς φαίνεται.
Δεν ανάβω το φως. Δεν μου είναι ευχάριστη η όψη σου.
Μόνο την άλλη φορά, μην ξεχάσεις να φέρεις μαζί σου τη Λίζα.
Της άρεσε πολύ αυτή η βελούδινη πολυθρόνα με φωτισμό ηλιοβασιλέματος.
Δε σε ξέχασα, Λίζα, θα πω.
Το ξέρω, θα μου πει χαμογελώντας και κοιτάζοντας τη θάλασσα.
Θα με μαλώσει που δεν έβαλα φέτος φυτά.
Θα έχω ετοιμάσει ένα γεύμα με λαχανικά –
μ’ όλο που δα δεν μας ωφέλησε σπουδαία η υγιεινή διατροφή.
Σαν αεράκι θα φύγει, το πιάτο της ανέγγιχτο.

Kούλα Αδαλόγλου, «Διπλή άρθρωση», ενότητα «Θνητές», 2009