Στο πραγματικό πένθος, αυτό που μου δείχνει ότι το αγαπημένο αντικείμενο δεν υπάρχει πια είναι η δοκιμασία της πραγματικότητας. Στο ερωτικό πένθος, το αντικείμενο δεν είναι ούτε νεκρό ούτε απομακρυσμένο. Εγώ αποφασίζω πως η εικόνα του πρέπει να πεθάνει και μάλιστα αυτόν το θάνατο μπορεί να φτάσω στο σημείο να του τον κρύψω. Όσον καιρό, λοιπόν, κρατήσει αυτό το παράξενο πένθος, θα πρέπει να υφίσταμαι δύο αντίθετα βάσανα: να υποφέρω, γιατί ο άλλος είναι παρών (συνεχίζοντας, παρά τη θέλησή του, να με πληγώνει)· να θλίβομαι, γιατί είναι νεκρός (τουλάχιστον με τη μορφή που είχε, όταν τον αγαπούσα). Έτσι με πιάνει άγχος (παλιά συνήθεια) για ένα τηλεφώνημα που δεν έρχεται· ταυτόχρονα όμως οφείλω να λέω στον εαυτό μου ότι αυτή η σιγή, όπως και να ’ναι, δεν έχει επιπτώσεις, εφόσον αποφάσισα να θάψω μέσα μου τούτη την έγνοια: στην ερωτική εικόνα και μόνον προσιδίαζε να μου τηλεφωνεί· από τη στιγμή που η εικόνα αυτή έχει εκλείψει, το τηλέφωνο είτε κουδουνίσει, είτε όχι, ανακτά την ευτελή υπόστασή του.
Αποσπάσματα του ερωτικού λόγου, μτφρ.: Bασίλης Παπαβασιλείου,
Εκδόσεις Ράππα 1977,
σελ. 126
Πίνακας: Alberto Gálvez
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 