RSS

Category Archives: Φωτεινή Βασιλοπούλου

Φωτεινή Βασιλοπούλου, Ματωμένη Κοκκινοσκουφίτσα

.

ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ I

.

Ολονύχτια αιώρηση

– ξερό και παγωμένο το χαμόγελο

πέρα δώθε στον ουρανό.

.

Με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου

έβγαλε προσεχτικά από την αγχόνη το κεφάλι

μετά το κόκκινο κασκόλ

τα ματωμένα ρούχα.

Ντύθηκε το κοστούμι της δουλειάς

το φρέσκο χαμόγελο

την ευτυχία της ημέρας.

Της παρωδίας άνοιξε την αυλαία

μπήκε στο δεύτερο λεωφορείο

–το πρώτο μ’ άλλους ευτυχείς αυτόχειρες γεμάτο

ανάσανε βαθιά.

.

Και τράβηξε κατά τον ημερήσιο πόνο.

.

.

ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ II

.

Έβγαλε το κόκκινο σκουφάκι

από την τσέπη το περίστροφο

το έστρεψε στο τέταρτο του φεγγαριού

και του αιώνα

ύστερα

στον από χρόνια τρύπιο κρόταφο.

Τίναξε τα μυαλά και τη ζωή της στον αέρα

θα ’λεγαν.

Στον παγωμένο της νύχτας αέρα.

.

Η κρύα κάννη θα περνούσε απαρατήρητη.

.

Όπως και η αρχαία αυτοχειρία

ήδη απ’ την αρχέγονη σπηλιά.

Φωτεινή Βασιλοπούλου, από τη συλλογή Αμείλικτο νερό, Οι εκδόσεις των φίλων 2019

Αrtwork: Frank Rodick

 

Tags:

Φωτεινή Βασιλοπούλου, Κουλουράκια αλισίβας

.

Είχε έναν δικό της τρόπο να διασχίζει τη νύχτα

.

όταν γυρνούσε σπίτι ξημερώματα

με αλειμμένες τις παλάμες μαύρο φως κι αρχαίο χιόνι

στίλβωνε με μικρούς οργασμούς το πρωινό κελάηδημα των πουλιών

ύστερα έβγαζε τη μάσκα της άγριας ομορφιάς

γινόταν καθημερινή νοικοκυρά

έψηνε κουλουράκια, τα δάχτυλά της έψηνε

στον φούρνο την καρδιά της όσο να ροδίσει

δάκρυα αφυδάτωνε χυμούς

ένα βράδυ μπήκε μέσα του ολόκληρη

.

τέφρα

.

μάταια την περίμεναν όλη τη νύχτα θηρία ανήμερα του σκότους

να τα δαμάσει, να μπήξει στο κορμί τα δόντια της

να κομματιάσει το κενό τους

μάταια την άλλη μέρα τα πουλιά στα ράμφη τους να ψιθυρίσει στίχους.

.

Στο σπίτι είπαν, ας κρατήσουμε τις στάχτες

τόσο καθαρές άμμος διάφανη θα τρίζουνε στο στόμα.

Φωτεινή Βασιλοπούλου, Κουλουράκια αλισίβας, από την ποιητική συλλογή Φυτρώνει άγρια ζάχαρη, Εκδόσεις Κουκκίδα, 2021

Πίνακας: Casa Jordi

 

Tags:

Φωτεινή Βασιλοπούλου, Σκηνοθεσία

.

Καλά μελετημένα όλα

μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.

Ως και οι κομπάρσοι ένας ένας διαλεχτοί.

Πώς να ’γινε άραγε η επιλογή τους;

Κι εκείνοι οι παντελώς αδιάφοροι, πώς βρέθηκαν εδώ;

Σε ξένον τόπο, σ’ άγνωστο νεκροταφείο.

Τέλεια τα ειδικά εφέ.

Ο ήχος της βροχής αργόσυρτος

κρεσέντο ύστερα ασορτί με τους λυγμούς

και τελικά καταρρακτώδης.

Η φύση συμμετείχε φιλικά.

Βουβά πουλιά. Πάψαν να κελαηδούν

για ν’ ακουστούν πιο ηχηρά οι ομοβροντίες

του αγήματος. Πυρ ξαφνικό.

.

Πιο ξαφνική, όμως, η πτώση από τον τέταρτο.

Απρόβλεπτη.

Κανείς δεν είχε υποψιαστεί

το ευάλωτο

το τόσο παρορμητικό της νιότης

την απόγνωση μετά τον χωρισμό.

Κυρίως, τη λαμπρή καριέρα

που τώρα ξεδιπλωνόταν μπρος στα μάτια τους.

.

Τι ταλαντούχος του θανάτου σκηνοθέτης!

.

Φωτεινή Βασιλοπούλου, από τη συλλογή Αμείλικτο Νερό, οι Εκδόσεις των Φίλων, 2019

Πίνακας: Andrew Wyeth