.
Ένας κόσμος — ένας κόσμος τετράγωνος ο κόσμος μου.Στις απλοποιημένες του διαστάσεις χαρακώνονται οι ορίζοντές τωνημερών, της ισονυχτίας η αντιθετική επιφάνεια.Όλα τα εγκλήματα της ζωής —πανουργίες φόνοι— ξαναζούν απάνουστο σιντέφι και στον όνυχα όπου επίμονα γλιστρούν ακάρδουνου τα φιλντισένια σύμβολα τα είδωλα από κοράλλι.Ο δρόμος τους, οι επικίνδυνοι σταθμοί των, οι απογοητεύσεις καιτα λάφυρα — χαρές γι’ αυτό που ήτανε καρδιά.Τώρα ζητά με του χεριού τη σπάνια κίνηση να περιπλέξει το ξερόπαιχνίδι.Το αίμα που κυλάει, οι βιασμοί, ό, τι κρυφό έχει η ψυχή, δε διακρίνεταιστις αυστηρές του μεταβολές.Όσοι όμως ξέρουν τους κανονισμούς, στο κάτοπτρο βλέπουν τιςφριχτές εικόνες που δυο παίχτες κλείσανε σ’ εβένινο πλαίσιοκαι προσπαθούν με λιτές κούκλες να σκεπάσουν.
Ποιητές στη σκιά, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2012