.
Με αφορμή το στίχο «κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω» από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη Κι ήθελε ακόμα (εδώ).
Πόλη με τα καμένα σπίτια –
στις πόρτες του μπόγια τ’ άλικο
για σκύλους και μωρά κρατάει το ίσο
σε γριές που φτύνουν κλαρωτές μοίρες
στην παλάμη και γανώνουν με γκρίζο
το θυμό για ένα χελιδόνι που ζευγαρώνει
ανεπίδοτες προκλήσεις στην πλάτη
της κουτσής μου γάτας της Χαρίκλειας, ενώ
«κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω»
με λεμονανθούς και καρυάτιδες τα βαλσαμωμένα
δάχτυλα, γιατί αρχαίος προφήτης η αφή τρυπώνει
μ’ ένα ξυράφι στο κεφάλι μου τις νύχτες
κ’ απενεργοποιεί τον εφιάλτη πως η απώλεια
ξυπνάει γεμάτη μόνο στο σκοτάδι.
.
.
To ποίημα διακρίθηκε στον διαγωνισμό Μανόλη Αναγνωστάκη
Τα υπόλοιπα ποιήματα που διακρίθηκαν και φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση των περιοδικών Αναγνώστης και Θράκα εδώ.