Category Archives: Κυριακή Αν. Λυμπέρη
Kυριακή Αν. Λυμπέρη, Πλεούμενο
.
Ένα πλεούμενο ποίημα σήπεται
σε μια γωνιά του εγκεφάλου μου
το καημένο
η γλώσσα –ρυμουλκό φιλότιμο–
επιχειρεί ανέλκυση·
α, ποίημα, ποίημα του βυθού.
Ναι.
Να θυμηθώ να ροκανίσω
τη φλούδα-φλοιό
να επιστρέψω
στην εποχή της αθωότητας
(γίνεται; εάν ίσως
αριθμομνήμων πόνος
σπρώχνει τις έλικες)
να υπάρξω
βρέφος σπαργανωμένο
στο νησί του τίποτα•
α, ποίημα, ποίημα
φέρε με
στο κέντρο του λωτού!
Κυριακή Λυμπέρη, Πλεούμενο, από τη συλλογή Το κάλλος και το τραύμα, Γαβριηλίδης 2012
Πίνακας: Sergio Albiac
Κυριακή Αν. Λυμπέρη, Ο λύκος που έγινε γλώσσα
.
Ο λύκος που έγινε γλώσσα
ουρλιάζει κάθε νύχτα στο φεγγάρι,
πονάει τη συνείδηση των εντοσθίων του,
ελλιπής
στην πρώτη των κοπτήρων αρτιότητα,
στην ικανότητα προσανατολισμού.
Α, λύκε, λύκε, μην έρχεσαι
παρά την ώρα του έρωτα,
να βγάζω νύχια τρυφερά,
να βγάζω και καλές κραυγές
κι η λύκαινά μου να ’ναι εδώ
ζεστή,
παραδομένη
στο τρίχωμά μου,
στο νόημά μου
κι η περηφάνια μας στο χόρτο πατημένη
να μένει.
Κυριακή Αν. Λυμπέρη, Zητήματα ύψους, Εκδόσεις Τυπωθήτω 2015
Πίνακας: Tetsuya Ishida
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 