Τα κομμάτια της Βαβέλ με περιέχουν, τα σημάδια της Βαβέλ τα χαραγμένα πάνω μου
Γλώσσες των ανθρώπων, γλώσσες της γης μου, που φύτρωσαν μόνες τους πάνω στην ξεραμένη λάσπη
Γλώσσες προαιώνιες, γλώσσες αγέννητες ρέουν μέσα μου αίμα και χολή αχώριστα
Πώς να μιλήσω στο μέλλον που με περιμένει με τη σκανδάλη στο πάθος και στους μύθους μου;
Συγχωρήστε με, σπέρματα αφύτρωτα, κι ορίστε σκληρή εκδίκηση στο… άνοιγμα του χρόνου
Πατήστε πάνω στη φθορά των φθόγγων μου, χτίστε τον λόγο τον από μένα ακατανόητο
Και τρέξτε να γλιτώσετε από την επανάληψη, σκίστε, πετάξτε, γεννήστε ανάληψη
Τα λόγια μου αφήστε τα στους τέσσερις ανέμους που ορίζουν το τοπίο του αιώνα σας
Κι αν τώρα τα διαβάζετε, φτύστε και κλείστε τη σελίδα˙ νέος αγώνας σάς περιμένει…
Φωτό: Robert και Shana ParkeHarrison
_____________________________________________________________________________