Category Archives: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ (ελληνική)

Εγώ είμαι αυτός που κρύβεται
πίσω απ’ την απουσία
τα βράδια ωστόσο κατοικώ
σ’ ένα χρυσωρυχείο.

Φοβάμαι το αιφνίδιο
τρέμω τα καλοκαίρια
μα πιότερο απ’ την ερημιά
η ασθένεια με πονά
των συμπτωμάτων.

Κλέβω χαρτονομίσματα
βιβλία διαβασμένα
κι από τα ρούχα ειδικά
αυτά που έχουν τσέπες.

Η απελπισία των χεριών
συχνά μ’ εξαναγκάζει
να μετατρέπομαι σε ηχώ
των άηχων βημάτων.

Των μεγαφώνων η σιγή
και η μελαγχολία
είναι απλώς η αφορμή
για τη λαθροχειρία.

Κυρίως νομίζω ευθύνεται
η σκοτεινή αγκαλιά μου.

Σας κλέβω μόνο την αφή
το άγγιγμα που αφήσατε
πάνω στις πορσελάνες
γιατί είν’ απόκρημνη η ζωή
δίχως το άλλο σώμα
και τελευταία πετάγομαι
κλαίω μέσα στον ύπνο.

Φιλάργυρος της αφαίρεσης
δανείζομαι το παρελθόν
γυρεύω οικογένεια
συλλέγω από απόγνωση
μεταξωτές αισθήσεις.

Κι όσο εγώ σώζομαι κρυφά
στις αμυχές της σάρκας
γίνεστε εσείς η υπογραφή
της άγραφης ζωής μου.
Γι’ αυτό σας λέω, πιστέψτε με:

Δεν είμαι κλέφτης, μα τυφλός
που βλέπει με τα χέρια…
Φάντασμα που ψαχουλεύει αμίλητο
να βρει δικαιολογίες
ν’ ακούσει γύρισμα κλειδιών
το άνοιγμα μιας πόρτας
ή μια προστακτική φωνή
να του φωνάζει

μείνε.

Artwork: Michele Durazzi

 

Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Ο μονόλογος του κλέφτη, από τη συλλογή Αφόρετα θαύματα, Κέδρος, 2016

 

 

 

 

Με ακολουθεί αυτή η σκιά, προπέτασμα καπνού απ’ τις αναμνήσεις.
Ξεφύτρωσε απ’ το τίποτα. Ξαφνικά. Δεν υπήρχε φως να την εμποδί-
σει. Πολλές φορές αποποιείται το σχήμα της για να πετύχει τον σκο-
πό της. Παίρνει διάφορα σχήματα, να με παραπλανήσει, λουλούδι,
καρέκλα, ακόμα και φεγγάρι. Το κατάλαβα όταν σκόνταψα στο μαύ-
ρο της φουστάνι. Δεν μπορώ να αντιληφθώ το παιχνίδι της. Τρέμω
και μόνο στην ιδέα του σκοπού της. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος του
φωτός, γι’ αυτό βαδίζω στο σκοτάδι, μην με βρει η σκιά και με κατα-
πιεί.

Γιώργος Πολ. Παπαδάκης, Η σκιά, από τη συλλογή Λαξευτής τοπίων, Δίφρος, 2017

Έλα να κολυμπήσουμε, να πιούμε ρούμι, να τραγουδήσουμε παλιούς ρεμπέτες και Μπλουζ της Νέας Ορλεάνης. Θα σε κερνάω άφιλτρο πρωινό καφέ και λεμονίτα σπιτική, γιατί γεννήθηκα από λεμόνι και πορτοκάλι, τα άλλα δεν τα θυμάμαι, μόνο ότι μεγάλη μου ’φυγε η παρθενιά δίπλα σε μυλόπετρα, τη τσάκισε και μετά πετούσαν πυγολαμπίδες. Ζεστάθηκαν τα χείλη και τα σκέλια, γραπώναμε ο ένας τον άλλον κι όλος ο Νείλος μαζεμένος εκεί. Ποτέ μου λες, δεν μεγαλώνουμε, ο χρόνος μας αντέχει και μας ανέχεται κι είπες να με κεράσεις τσίπουρα στα Εξάρχεια εκεί που δεν σκοτώνεται ο έρωτας κι έχει ένα σαντούρι μέσα του λουκούμια καφενέδες και μπαλκόνια με καρδιογραφήματα, ανήσυχες ψυχές με ένα γκογκ στα στήθη, πειρατικές. Φίλα με να γελάω και να τρίζει το σπίτι συθέμελα, να ρέει κίτρινο  ξανθό από τις σχισμές μου, να ‘ρχονται μέσα άγγελοι προσφυγικοί. Σήκωνε με, όπως εσύ  σηκώνεις θάλασσα σ’ ένα λακκάκι. Καημό μεγάλο το ‘χω λούλουδο μου, ούτε μια στιγμή δεν χώρεσα στη λακκούβα του λαιμού σου.

.

Όλο πόζα είσαι.
Το κάθε τι επάνω σου εκπέμπει έπαρση.
Όμως κάτω από την επιφάνεια
διακρίνω τις ανασφάλειές σου,
που σε μπερδεύουν, σε υποσκάπτουν.
Την έπαρσή σου
— εντελώς όπως ένα βλαβερό απόβλητο —
σου την επιστρέφω.

Αrtwork: Holly Coulis

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα, Εντευκτήριο 2017.

 

Στον Γιάννη Ζουγανέλη

Γράφε για όσα σ’ αγγίζουν βαθιά
κι ας είναι μικρά και ασήμαντα
κι ας έχουν εσένα μοναδικό αποδέκτη.
Γράφε για όσα πεθαίνουν σαν φύλλα
χλωρά, άγνωστα κι αδικαίωτα,
αλλά αξίζει να ζήσουν πέρα από σένα.
Γράφε γι’ αυτούς που τ’ αγνοούν
και μένουν μια ζωή σκλάβοι ισόβιοι
του μικρόχαρου κόσμου και της συνήθειας
Χωρίς να λαχταράνε μια δική τους αλήθεια.
Γράφε αδιάκοπα χωρίς έπαρση
μέχρι να φτάσεις ώριμος και έτοιμος
στον δικό σου θαρραλέο επιτάφιο.
Γράφε, αν μπορείς, και τον δικό μας επιτάφιο,
αυτόν που ψελλίζουμε κρυφά, ανάκουστοι
τρέμοντας μήπως και γίνει λόγος.

Bασίλης Καραβίτης, Μικρές παραινέσεις για την απόσταξη της λύπης από τη συλλογή Βίος απορητικός, Κέδρος 2005

Artwork: Mike Warall

.

.

 

.

Πρότεινε στη μικρή παρέα μας να κολυμπήσουμε
στη διπλανή, καταγάλανη παραλία.
Μπήκαμε όλοι στη βάρκα του.
Οδηγούσε τη μηχανή,
όταν ξανοιχτήκαμε, με γλυκό βλέμμα στράφηκε σε μένα
— αναμφίβολα του άρεσα —
«Και τώρα τραγούδησέ μας ό,τι πιο πολύ σου κάνει κέφι».
Χαμογελώντας το απέφυγα, γιατί είμαι σχεδόν παράφωνη.

Από τη στιγμή που μπήκαμε στη βάρκα
μου έδειξε την εύνοιά του.
Εκεί, στ’ ανοιχτά της θάλασσας,
και τι δεν θα έδινα να μπορούσα να ανταποκριθώ
με ένα τραγούδι.

Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βάρκα στ’ ανοιχτά από τη συλλογή Ο κόσμος απροκάλυπτα, Εντευκτήριο 2018

Photo: Rober Doisneau

.

.

Ι.

Υπήρξα ένας καλός μαθητής
ένας πραγματικά καλός μαθητής
του κόσμου

έκανα πάντα την προσευχή μου
πριν πέσω στο κρεβάτι

και φορούσα προφύλαξη
πριν πλαγιάσω με κάποιο
αγόρι
λίγο μεγαλύτερο στην ηλικία
ώστε να μπορεί να με μυήσει
στα μυστικά του έρωτα.

Υπήρξα αρκετά συνετό αγόρι.
Αγόραζα ό, τι παιχνίδι μας υποδείκνυε
η καλή κυρία στην τηλεόραση

στο σχολείο έκανα παρέα
με τα καλά παιδιά
είχα καλούς βαθμούς
διαγωγή αρίστη
κι όλοι είχαν να λένε
για τους καλούς μου τρόπους
εντός εκτός
και επί τα αυτά
της κοινωνίας.

Θα με ρωτήσεις
βέβαια
τι άλλαξε
μέσα σ’ αυτό
το σύντομο
διάστημα

είμαι μόλις είκοσι έξι χρονών
το σώμα μου συνεχίζει
να με υπακούει
έχω πολλά όνειρα
και η στύση μου
ακλόνητα επηρεάζει
την κάθε μου απόφαση.

Τι έχει αλλάξει
στ’ αλήθεια
μέσα σ’ αυτό
το διάστημα;

ΙΙ.

Ακροβατώ ανάμεσα
στον δικό μου κόσμο
και στον κόσμο
που έχουν πλάσει
οι άλλοι
για μένα.

Δυο κόσμοι
διαφορετικοί

ο ένας
σε συχνότητα
παράλληλη
μ’ αυτό που έχω
ονομάσει
ανάγκη

[κι όμως
τόσο ξένος
απ’ την ίδια μου
την ανάγκη]

ο άλλος
κατ’ εικόνα
και
καθ’ ομοίωσιν
των ονείρων
και
των προοπτικών
που σχεδίασαν
με περισσή
φροντίδα
οι γονείς μου
την πρώτη
μέρα
της Δημιουργίας.

Το πρόβλημα
είναι
πως σε κανέναν
από τους δύο
αυτούς
κόσμους
δεν έχει
υπολογιστεί
ο παράγων
που λέγεται:

ζωή-

κι ό, τι βρέξει
ας
κατεβάσει.

ΙΙΙ.

Δεν έμαθα ποτέ μου
να οδηγάω.
Ποτέ μου δεν κοίταξα
τον κόσμο κατά πρόσωπο.

Έτσι
αποστασιοποιημένος
πέρασα το μεγαλύτερο
μέρος της ζωής μου.

IV.

Απ’ όλα τα γράμματα
της αλφαβήτου
κοίτα
που βρέθηκα
σ’  αυτό το δίδυμο
κάπα
να ναυαγήσω.

 

Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, Μικρή εξωλέμβια ομολογία, από την ποιητική συλλογή Βαβέλ,7 ημέρες δημουργίας και καταστροφής,  Εκδοτική 2018

Artwork: Gurbuz Dogan Eksioglu