Από τα χειμερινά στα θερινά και πάλι πίσω, φοβάμαι ότι κάτι χάσαμε στον δρόμο. Αν ο κόσμος φτιάχτηκε για εποχές τέσσερις, ξοδέψαμε πολλούς σπόρους στα χιόνια, και μάταια αδειάσαμε τους σιτοβολώνες. Κι ας φώναζαν οι αρχηγέτες συνθήματα από τα ακρωτήρια των καστρογυρισμάτων:
Γούνα για τον χειμώνα!
Λινό για το καλοκαίρι!
Κι εγώ τα ίδια θα ’λεγα, αν η μοίρα μ’ έκανε πυργοδεσπότη να ορίζω κουλάκους. Μα σαν να το παράκαναν οι πολεμιστές:
Nα σφάζουν γυμνοί στο χιόνια και κάθιδροι στο θέρος.
Μένη Πουρνή, (Ξ)έπεσε η επανάσταση, από την υπό έκδοση συλλογή Οι άκανθες των αιώνων