.
Στην Μαρία που έφυγε αφήνοντας δυο κόκκινα χείλη
.
Ήθελες να βάφεις
Τα χείλη σου κόκκινα
.
Σαν τον ήλιο μου
.
Μα έρωτα δεν ήξερες
Ήθελες να φεύγεις
Να έρχεσαι
Μόνη να μένεις
.
Τον πόθο τραύλιζες
Λουλούδια ζωγράφισες
Πάνωθέ μου
Την πανσέληνο με φύκια τύλιγες
Πλεξούδες ολόγυρα θανάτωσες
.
Ήθελες τη μοναξιά να ντύσεις
Αφήνοντας γυμνό τον θάνατο
Στίχους – φωνήεντα σβήνοντας
.
Ω! Θε μου τι τέλος
Μας χάρισε
Να κρέμεται ουράνιο στερέωμα
.
Γύρω απ’ το βλέμμα
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 