Τα κορίτσια δεν μιλούν
Μόνο τραγουδούν
Σπάζοντας τα βράχια των αρωμάτων
.
Αναδύονται σαν Αφροδίτες της μνήμης
Γιομίζοντας τις παλίρροιες του πόθου
Με στήθια στητά
.
Ν’ ατενίζουν μιαν ορφανή αιωνιότητα
Να κλείνουν τις στιγμές
Μέσα στις σταγόνες της λήθης
.
Να μετεωρίζουν τα λυγερά κορμιά τους
Στον ουρανό των παραισθήσεων
Εφαπτόμενα των ορμητικών απολήξεων
Ενός Ονείρου
Μουσκεμένου στα δάκρυα των ερωτευμένων
Ως εκεί όπου τα σύννεφα
Δακρύζουν
Μοιράζοντας δεξιά κι αριστερά
Του έρωτα το μοιρολόγι
.
Εγκιβωτισμένα κορίτσια
Σε χρονική σειρά
Να μην μπορώ να λησμονήσω
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 