RSS

Σταύρος Σταμπόγλης, Πέμπτη μεσάνυχτα

29 Nov
.

ε΄

Η νύχτα λαδώνει τις κλειδώσεις∙ οινοπνεύματα,

μουσική  διαπασών, να μην ακούγεται το τρίξιμο

της μέρας, κορμιά, έπιπλα, ημίφως, οι κοφτερές σκιές∙

γερμανικός εξπρεσιονισμός τα πίνει αντάμα με τα σωθικά

της πόλης∙ η ερημιά μέσα στο πλήθος.

Ο Λόγος των Αθηνών∙ αποχρώσεις Διονύσιου Σολωμού∙

οι ανεξίτηλες έλεγαν, ακόμα και στην παραμόρφωση,

των  εφησυχασμών ας γελάσω. Μια ποίηση δόξα

φυλακισμένη πλέον∙ ρήτορες, πανεπιστήμια,

ναοί, τόσα εντομοκτόνα.

Δεν επαρκούν οι εθνικοί ήρωες τώρα να ψυχανεμιστείς

το μέλλον των λέξεων καθώς μετασχηματίζονται  κλάδοι

άυλων αρχείων και συνωμοσίες πρωτοκόλλου.

Αρνούμαι να λιώσω στις οξειδώσεις μιας θεραπευτικής 

στέρησης∙ προτιμώ τη σβουνιά του τσιγάρου και  της

μπύρας, όπου οι πίντες μετρούν αποστάσεις εν σιγή

ασυρμάτου∙ μοιρολόι οινοπνεύματος  έδαφος

δοκιμασμένο ∙ οι συνήθεις πλημμυροπαθείς.

Η πίστη μου τώρα δα  δεν είναι αιχμηρή∙ ποικιλία

κονιάκ τη στομώνει τριάντα ευρώ οι τρεις γουλιές

θανάτου. Ο θάνατος∙ τρεις

σε μεθυσμένη θάλασσα απλωτές.

Σταύρος Σταμπόγλης, Πέμπτη μεσάνυχτα,από τη συλλογή 13 μπαλάντες του bar, εκδόσεις Κουκκίδα, 2021

Πίνακας: Elfriede Lohse-Wächtler

 
Leave a comment

Posted by on 29/11/2021 in ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ (ελληνική), Σταύρος Σταμπόγλης

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s

 
%d bloggers like this: