.
Ο ποιητής δεν είμαι προφήτης, είμαι η δόξα
του πρωινού. (Είμαι; Παίζω στα ζάρια το «θα»
σαν παις στους πεσσούς, ή όπως όταν σκάβεις ένα
άστρο και τινάζονται από μέσα εξέχοντα ορυκτά.)
Πάντα αθώο το μήλο όταν πέφτει – δεν ξέρει
την κατάσταση της πτώσης από πριν.
Ενώ ο ποιητής γνωρίζει τον θάνατο γι’ αυτό
σκιρτά στις ενάρξεις.
,
Κυλά στο πληκτρολόγιο το νυν το αεί ο
ο αόριστος, ο τετελεσμένος μέλλων
– το τετελεσμένο τιτίβισμα του πτηνού μου
που πάντα με γλυτώνει από τον χρόνο.
Σε αυτά τα απόκρημνα σκαλοπάτια
από ρόδα κι αγκάθια, από άγρια χόρτα και ζώα,
η χαρά φωνάζει: κράτα με να γίνω η πολυθρόνα,
ο καναπές σου, η τηλεόραση, το χαλί, ο πολυέλαιος,
η κουζίνα, η βρύση.
.
Κλεοπάτρα Λυμπέρη, Η λέξη ποιητής, από τη συλλογή Το δεν είμαι ακόμη,
προσεχώς από τις εκδόσεις Ίκαρος
Φωτό: Robert Capa
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 