.
Βράδυ.
Ελαιώδη τα νερά του προλιμένος
βαρειά, σαν υδραργυρικά,
με κάτι κυανά σαξωνικά
με κάτι ιώδεις αποχρώσεις,
κάτι θαμπούς μεταλλισμούς
κι’ αποχαυνώσεις ρόδινες…
Ναι, κάτι τέτοιες
ευδαιμονικές βραδυές
ανώδυνες,
περιπλανώμενες βραδυές,
μέσα στα θέρη,
διστακτικές να σβύσουν,
διστακτικές να καταλύσουν
την ονειροκρατία προς δυσμάς
μετά το πέσιμο του ήλιου,
–ενώ μια θεία μεσοβασιλεία
χωρίζει πια το φως που μας δυνάστευε
απ’ την ερχόμενη του σκότους μοναρχία–
ναι, κάτι τέτοιες βραδυές.
στα ελαιώδη νερά του προλιμένος,
μετακινείται κύκνεια
ένα μεγάλο πλοίο,
μετακινείται παίρνοντας
κατεύθυνση προς τ’ ανοιχτά,
μ’ εκείνο το περιφρονητικό του μεγαλείο
των μακρυνών αναχωρήσεων…
.
–Κι’ ίσως δεν είναι πλοίο,
ίσως είναι το παν που φεύγει,
όλα που φεύγουν–. Όλα.
Πίνακας: Μανώλης Μπίτζος
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 