Για δεύτερη μέρα, όταν όλα γύρω μου
ησυχάζουν, και το να φέρνεις στο στόμα ένα τσιγάρο
κρατάει όσο κι ένας στεναγμός στον ύπνο σου
θυμάμαι τα κουνέλια που είχες βρει
το βράδυ εκείνο μες στο φλιτζάνι του καφέ μου
Ήταν κωμικό ν’ ανακαλύψεις πως ένιωσα εντελώς
διαφορετικά
όταν η φίλη σου (τελευταία και δική μου) είπε:
Το φλιτζάνι σου γέμισε κουνέλια.
Ντράπηκα σαν μικρό παιδί
που δεν καταλαβαίνει τ’ αστεία των μεγάλων.
Έσκυψα το κεφάλι πάνω από το φλιτζάνι
ψάχνοντας κάτι που να μοιάζει με κουνέλι.
Βρήκα κουνελιού αυτιά, γούνα, ουρά,
αλλά το ίδιο το κουνέλι πουθενά.
Τη μέρα εκείνη, τίποτε δεν μου έδειξε πως η
εικόνα ετούτη θα χαρασσόταν στο μυαλό μου πιο
καθαρά
απ’ όλες όσες πίστευα πως θα κράταγαν για πάντα:
μια νύχτα, δυο γυναίκες, πνιχτή ανάσα κάτω από
τα σεντόνια,
κι εγώ να ψάχνω, να ψηλαφίζω, πύρινους φλογερούς
ναούς
Από την ανθολογία Βαλκάνιων ποιητών, Οι στίχοι είναι ο χρυσός κανόνας του εφήμερου, μτφρ.: Κλεοπάτρα Λυμπέρη, επιμέλεια ελληνικού κειμένου Ιφιγένεια Σιαφάκα, εκδόσεις Ρώμη, 2020
Artwork; Jamie Baldridge
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 