Όχι, δε λέω, η Νανά ανασταίνει και πεθαμένο. Ακόμα και τώρα, ύστερα από τα γεγονότα. Τουτέστιν, πριν από έναν χρόνο περίπου την κλείσανε μέσα με την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, έπειτα από το θετικό αποτέλεσμα της αρχικής εξέτασης για HIV. Όλοι στον δικηγορικό σύλλογο αρνηθήκαμε να αναλάβουμε την υπεράσπισή της, ακολουθώντας τις επιταγές της κοινωνικής ευθιξίας και ευταξίας των χρηστών ηθών. Ποιος θα μπορούσε να προσβάλει το στεφάνι του και τα παιδιά του, αλλά και τους υπόλοιπους ευυπόληπτους πολίτες που κινδύνευαν από τη μετάδοση των λοιμωδών νοσημάτων; Ευτυχώς σχετικά σύντομα, μέσα σε εννέα μήνες, το τελικό αποτέλεσμα της εξέτασης για τον HIV βγήκε αρνητικό και έτσι, με την απαραίτητη συγγνώμη από τον Διοικητή της Ασφάλειας, τον Εμμανουήλ, καλή του ώρα, ο οποίος ήταν και παραμένει ένας από τους συχνούς πελάτες της Νανάς, έληξε το θέμα αθόρυβα και δίχως περαιτέρω κοινωνική αναταραχή. Παρεμπιπτόντως, η Νανά δεν είναι ο εκδικητικός τύπος ανθρώπου, και έτσι δεν αναζήτησε απόδοση ευθυνών για το συγγνωστό λάθος και την ταλαιπωρία της ούτε και αποζημίωση για την πρόσκαιρη διαπόμπευσή της από τα μέσα ενημέρωσης. Τουναντίον, υπήρξε υπόδειγμα μεγαλόθυμης ψυχής με τη συγχωρητική συμπεριφορά της και ενσωματώθηκε τάχιστα εκ νέου στο κοινωνικό σύνολο. Μάλιστα, την τελευταία φορά που την επισκέφτηκε ο Εκδότης της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εντόπιας εφημερίδας, ο Άρης, καλή του ώρα, μου είπε ότι είχε κολλημένα πάνω από το κρεβάτι της τα αποκόμματα των εφημερίδων με τις φωτογραφίες της και το όνομά της, καθώς και με όλες τις λεπτομέρειες της ζωής της, γιατί, όπως εικάζει ο ίδιος και θεωρώ ότι μάλλον είναι σωστή η υπόθεση αυτή, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που μονοπώλησε το ενδιαφέρον του κόσμου, η μοναδική φορά που φιγούραρε η φωτογραφία και το όνομά της στα πρωτοσέλιδα, ως άλλο μοντέλο ή πολιτικός ή ηθοποιός, και έτσι τα κρατούσε σαν πολύτιμες αφίσες ειδώλου αναρτημένες σε τοίχους εφηβικού δωματίου.

Επίσης, ο Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου της πόλης μας, ο Σωτήρης, καλή του ώρα, εξήρε τον επαγγελματισμό της ιδίως για τον παρακάτω λόγο: κατά την αφροδισιακή τους επαφή ήταν στο οπτικό του πεδίο τα αποκόμματα των εφημερίδων και μάλλον οι λέξεις «διαπόμπευση», «στιγματισμός» και «κοινωνική απομόνωση» του προκάλεσαν δυσφορία και, ως εκ τούτου, υπέστη πρόσκαιρη σεξουαλική ανικανότητα, λόγω της στυτικής δυσλειτουργίας. Η Νανά, ως έμπειρη σεξουαλική τροφός, τον γύρισε πλάτη στην ενοχλητική πλευρά του τοίχου και τον πεολείχησε σφοδρώς, σε σημείο επικίνδυνου δαγκώματος, χαρίζοντάς του έντονους σπασμούς και μια επική εκσπερμάτιση, με τα μάτια της καρφωμένα στον τοίχο, στο θριαμβικό αυτό κολάζ της πορείας της. Λες και ήθελε να επιστρέψει μέσω του στόματός της, μέσω της τέχνης της, την ένταση και τη σφοδρότητα με την οποία για ένα μικρό διάστημα της ζωής της η κοινωνία την ανύψωσε από άσημη ιερόδουλη σε σπουδαία και σημαντική πόρνη. «Πίστεψέ με, Θεμιστοκλή, αποτελεσματικότερο βιάγκρα για έναν άντρα δεν είναι καμία φαρμακευτικώς ικανή ουσία, παρά μόνο η ταπεινότητα της ψυχής της γυναίκας», ομολόγησε συνεπαρμένος ο γιατρός. Ένα αθόρυβο και σεμνό ευχαριστώ εκπεφρασμένο με έναν τόσο συμβολικό τρόπο από μια αγράμματη και αφανή γυναίκα. Αντίδωρο στον εναγκαλισμό της από την κοινωνία. Ναι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, η πόλη μας ευτύχησε να έχει μια σπουδαία πουτάνα.

Έλενα Ακανθιάς, Το δόντι του καρχαρία, νουβέλα, εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016

Artwork:Isabelle Cochereau