.
6
Από τη μέση και κάτω ο πατέρας μου ήταν
τραπέζι• έφευγε σαν περιβολάκι
επάνω στο τραπέζι με μήλα και νεράντζια•
κοντά στο δείπνο το μουστάκι του εννοούσε:
είμαι στέφανος που στεφανώνω το
στόμα μου διασχίζω μια δόξα μονότονη•
ακριβώς από κάτω οι λέξεις αθλητές αισθημάτων
ή θα μείνουν άφωνες σαν νεκρές
(κάτι αλλάζει στα λόγια όταν ένα τέρας
εποπτεύει αφ’ υψηλού)
το φαγητό απαιτεί αφοσίωση• στο τραπέζι
σάλτσες του τυχαίου ή μήπως
η ψυχή με ψάχνει στα πιάτα να με εννοήσει
(να συγκεντρωθώ στο χρονόμετρο αυτό;)
του παρόντος υπηρέτης το μάτι
δειπνεί στο λιγάκι•
βγάζω τα χέρια τσιμπάνε τα τσαμπιά
μιας Κυριακής
Κλεοπάτρα Λυμπέρη, από την ποιητική συλλογή Το ρήμα πεινάω, εκδόσεις Άγρα, 2001
Artwork: Pierre Bonnard
Like this:
Like Loading...