.
Τυφλός καιρός
σε δωμάτια πεθαμένων,
της μνήμης ο μαυρόασπρος ίσκιος.
Οι χρεωκοπίες στα γεράματα,
απολογίες
ευωδιαστές
αναμμένα σύννεφα
ίσως
για το παράλογο του σύμπαντος
κι ας είχαμε μέρες με βροχή
όλο τον εικοστό αιώνα.
Ανάσκελα ο ουρανός
ανάσκελα η θάλασσα
ανάσκελα κι ο τόπος
με τις Σοδειές των αποδημητικών
στα ψέματα των ανέμων.
Αθέατος πλέον ο Ποιητής
στη σταύρωση του χρόνου,
ευανάγνωστα όμως τα Ποιήματα
για όλους τους
μύθους του βιωμένου.
Αντώνης Δ. Σκιαθάς από την ποιητική συλλογή “Ασκήσεις Ισορροπίας”
Ποιήματα: Νicolas Martin