.
Δεν ήταν οι ανθισμένες νύχτες
Πώς ξύπνησε ο τόπος! Κάμπος!
Ανάποδα λουλούδια σπαρμένος με τις ρίζες στο κεφάλι
ρίζες σαν κεφάλια ξεμαλλιασμένα πάνω στον βλαστό
πώς ξύπνησε ο τόπος!
Η μάνα είπε άκουγε βραχνούς πνιγμούς
που κόβονταν στα ξαφνικά είπε όλη νύχτα
σαν να ’ρχονταν από το μέσα της γης
Αυτός τράβαγε και τράβαγε τη ρίζα
κι όλο τράβαγε κι όλο βλαστός έβγαινε
σαν σχοινί
το τύλιγε θηλιά στον λαιμό της ρίζας
και ξανά τράβαγε κι όλο σχοινί έβγαζε
από βάθος άβυσσο
Κι ήρθαν αυτοί με τα δρεπάνια
κόψε και κόψε λαιμούς
θέρισαν όλα τα κεφάλια με τις ρίζες
– Γύρευε τι ταβάνια έχει η γης
με τίποτα δοκάρια και σχοινιά…
κουνούσες μ’ ένα φόβο το κεφάλι
Σταυρούλα Δημητρίου, Τρόμος μέγας συνέχει με, από την ποιητική συλλογή Τα ιοβόλα και η χαμένη αθωότητα, εκδόσεις Μελάνι, 2020
Artwork: Βαγγέλης Ρήνας
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 