RSS

Δημήτρης Βαρβαρήγος, Πίστη και περηφάνια

19 Mar

Στα νεανικά αισθήματα δεν φοριούνται χειροπέδες, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να τα συγκρατήσει. Επιθυμούν, λαχταρούν, κι ας μην ξέρουν με τι ακριβώς σβήνει αυτή η φλόγα του κορμιού. Τι λογαριασμούς θέλει η ζωή ν’ ανοίξει με τον ταραγμένο πόθο, που ξεπηδάει με αναίδεια κι απαίτηση για να νιώσει, να κερδίσει, να μοιραστεί, να χαριστεί, να ξοδευτεί με αιτία και χωρίς προσχήματα. Κι ο πόθος της ξεπηδούσε με πολλή ορμή, τόση όση χρειαζόταν για να την αναστατώνει και να της φέρνει πόνο. Φαρμάκι τούτο το συναίσθημα. Άγιος καημός ο έρωτας, όταν ξυπνάει και δεν καταλαγιάζει με τίποτα. Ακόμη κι αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Τίποτα, αυτός επιμένει έως ότου οδηγήσει τα βήματά σου εκεί που θέλει. Ακόμη και στον όλεθρο.

.****

Anima mia… Λοιπόν, άκουσε. Αν θέλεις να γλιτώσεις από τη λαίλαπα που λέγεται άνθρωπος, ακολούθα τους εξής κανόνες: Να μη μιλάς, να μη γελάς, να μη φανερώνεις την ψυχή σου, να μην πετυχαίνεις το σκοπό σου, να μην είσαι ή να μη φαίνεσαι καλά. Να μην έχεις γνώμη, γνώση, παιδεία και ομορφιά, εσωτερική ή εξωτερική. Να μην ικανοποιείσαι με το ιδιαίτερο, υπάρχει το κοινότοπο να σε καλύπτει. Δηλαδή, να μην ακούς Mozart, υπάρχουν και σκυλάδικα. Να μην είσαι καλλίλογη, καλόπιστη και γενικά τίποτα με όποιο συνθετικό του καλού. Να μην είσαι Άνθρωπος και γενικά να μη φέρεσαι ανθρώπινα, εδώ δεν είναι ούτε Ευρώπη (αυτό δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά το λέω επειδή το ακούω, γι’ αυτό μην το λάβεις και πολύ υπόψη σου), ούτε Παράδεισος – άλλη μια τεχνητή προσδοκία, προσφορά στους αδύναμους.

Φωτο: Natalia Drepina

Δημήτρης Βαρβαρήγος, Πίστη και περηφάνια, μυθιστόρημα, Εκδόσεις 24 γράμματα, Αθήνα 2020

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s

 
%d bloggers like this: