Εκχέρσωσα από μέσα μου το σύμπαν.
Μια αδιαμόρφωτη ύλη είμαι.
Εθελούσια η παραίτηση (μου) λοιπόν.
Οικειοθελώς αποποιήθηκα την ελευθερία
και στην ειμαρμένη
νομοτελειακά υποκύπτω σε τάξη.
Δίποδο κι εγώ, θηλαστικό, όρθιο και λογικό
διασκορπίζομαι σε πρόσκαιρες απολαύσεις.
Η αλήθεια είναι ανέφικτη.
Ανέφικτη είναι η αλήθεια. (Και πόσο σχετική πράγματι είναι η αλήθεια;)
Επιχειρώ καίριο το άλμα προς την πίστη
μα εδώ και χρόνια
οι ηθικές μου αξίες χρεοκόπησαν
και η ανάγκη για μεταξίωση
ενός ηθικού βίου διαβίωσης
εκφορεί πολεμοχαρή αισθήματα.
Κρυσταλλώθηκα στο δίλημμα
και μεταβλήθηκα σε μια δυνατότητα
που προς ένα απροσδιόριστο μέλλον
διαρκώς εξελίσσεται.
Μετέθεσα το βάρος της ευθύνης
και δημιούργησα ψευδαισθήσεις
για να ξεφύγω
από την απόλυτη ελευθερία. Η κακή πίστη βοηθά στην ανέλπιδη τελμάτωση.