.
Αυτό το πριόνι θέλω να το νιώσετε καθώς μπαίνει στους μικρούς, στους κλειστούς χώρους. Δεν δηλώνει πως υπάρχει· δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει μέσα σ’ αυτό το ιδιότυπο ξυλουργείο, ή πώς με ελάχιστη πίεση ξεχωρίζει τον στύλο από τον κορμό.
Τόσο που είναι ανάγκη ν’ αναληφθεί σ’ ένα παράλληλο ξωκλήσι ο άγγελος με τα κόκκινα φτερά, κι άλλο τόσο να μας ενώσει ο δαίμονας με τη λευκή τρίαινα.
Χωρίς ερωτηματικό.
Τι μας σήκωσε από το πάτωμα,
Τι μας πέταξε προς τη στέγη,
Πόσο πολύ αγνοήσαμε το αδιάφορο,
Τα στεγανά μιας πολύμορφης φύσης.
Τόσο που μας εντόπισε, και μας έβαλε να καθίσουμε στην καρέκλα με χαμηλό φωτισμό Ανάκρισης.
Αθηνά Τιτάκη, Σχάση από την ποιητική συλλογή Ενενήντα εννέα σφυγμοί κι ένας κορέκτορας, Εκδόσεις Μανδραγόρας 2019