RSS

Μαρία Μανδάλου, Παρείσακτος

03 Jan

.

Το βράδυ εκείνο που τον κράτησα στην αγκαλιά μου γυμνό, σάρκα λευκή, ολότελα άτριχο, σώμα φιδιού απ’ αυτά που δεν μου γουστάρουν, μες στον ιδρώτα τα ξανθά του μαλλιά, μεσοκαιρίτης με κάτι μάτια σεληνιασμένα, πάντρεμα θάλασσας και χλοϊσμένης γης, μου ιστόρησε εύθραυστος την αναπάντεχη συφορά, σωστός λαβύρινθος, με δίχως μινώταυρο ωστόσο, καιρός καχεκτικός και μαραζιάρης, ρωτάκιζε τις λέξεις και παγιδευόταν στα φλασμπάκ που ήρθε κι έπεσε σ’ όλους τους νερόλακκους μέσα, ξεκινώντας απ’ αυτούς της βροχής, έπειτα μέσα στα ποτάμια, στις κολυμπήθρες, και η πρώην από κοντά να κρατάει ομπρέλα ανοιχτή στην καταιγίδα να του παραστέκεται.

Κι εκεί που τα ιστορούσε μεθυσμένος απ’ το τσιγαριλίκι, του ανέβαινε η πίεση κι εγώ έβλεπα κεράσι το σώμα του, καρπό τραγανό που τον τρυγούσα αναισθήτως, σηκώθηκε να πιει νερό, φοβήθηκα μη μου μείνει στα χέρια, στα σκέλια ανάμεσα, τον ονειρεύτηκα κένταυρο να λούζεται στη λασπουριά, το πόσα λίγα ήξερα γι’ αυτόν, ένας άγνωστος, πνιγμένος στο γαλάζιο των ματιών του, Την ουτοπία να βαστήξουμε, όλο μουρμούριζε, τρελός από έρωτα, λαβωμένος από θλίψη.

Κι εγώ, ανείπωτος βρικόλακας, να του ρουφάω κερασάκια τις λέξεις για ένα κείμενο φτωχό, για μια σελίδα νοσηρές σημειώσεις κάτι σαν ποίηση, λαϊκό ανάγνωσμα στερημένο πνοής και φιλότητας.

Μαρία Μανδάλου, Παρείσακτος από τη συλλογή Μεταποιητική της ενοχής και άλλα ποιήματα (Τυπωθήτω, σειρά Λάλον Ύδωρ, 2009)

Artwork: Ray Caesar

 
Leave a comment

Posted by on 03/01/2019 in ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ (ελληνική), Μαρία Μανδάλου

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s

 
%d bloggers like this: