RSS

Ελένη Νανοπούλου, Με Μπλουζ της Νέας Ορλεάνης και τους παλιούς ρεμπέτες

11 Mar

Έλα να κολυμπήσουμε, να πιούμε ρούμι, να τραγουδήσουμε παλιούς ρεμπέτες και Μπλουζ της Νέας Ορλεάνης. Θα σε κερνάω άφιλτρο πρωινό καφέ και λεμονίτα σπιτική, γιατί γεννήθηκα από λεμόνι και πορτοκάλι, τα άλλα δεν τα θυμάμαι, μόνο ότι μεγάλη μου ’φυγε η παρθενιά δίπλα σε μυλόπετρα, τη τσάκισε και μετά πετούσαν πυγολαμπίδες. Ζεστάθηκαν τα χείλη και τα σκέλια, γραπώναμε ο ένας τον άλλον κι όλος ο Νείλος μαζεμένος εκεί. Ποτέ μου λες, δεν μεγαλώνουμε, ο χρόνος μας αντέχει και μας ανέχεται κι είπες να με κεράσεις τσίπουρα στα Εξάρχεια εκεί που δεν σκοτώνεται ο έρωτας κι έχει ένα σαντούρι μέσα του λουκούμια καφενέδες και μπαλκόνια με καρδιογραφήματα, ανήσυχες ψυχές με ένα γκογκ στα στήθη, πειρατικές. Φίλα με να γελάω και να τρίζει το σπίτι συθέμελα, να ρέει κίτρινο  ξανθό από τις σχισμές μου, να ‘ρχονται μέσα άγγελοι προσφυγικοί. Σήκωνε με, όπως εσύ  σηκώνεις θάλασσα σ’ ένα λακκάκι. Καημό μεγάλο το ‘χω λούλουδο μου, ούτε μια στιγμή δεν χώρεσα στη λακκούβα του λαιμού σου.

Φωτό: Pierre Boucher

 
Leave a comment

Posted by on 11/03/2018 in Ελένη Νανοπούλου, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΠΟΙΗΣΗ (ελληνική)

 

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s

 
%d bloggers like this: