Πες το
Και ξεφλούδισε κείνη την γκρίζα μάσκα από δέρμα ιγκουάνα
Πες το
κι άδειασε την αρένα σου της κοκορομαχίας απ’ αράχνες μεθυσμένες
Βγάλ’ τα σεξουαλικά φύλλα της θλίψης μες απ’ την καρδιά σου
Κόφ’ τα φτερά της νοσταλγίας από τις ρώγες σου
Διώχ’ την αργόσυρτη μαζοχιστική λασπουριά
φωνών κοντράλτο
από το εσπερινό αγωνιώδες σου κρανίο
Πες το
κι άσε τα τρίμματα δοντιού να πέσουνε
από την τρύπα σου αντάρτικων κνησμών
Άσ’ το περιττωματικό βουνό οστών να πεταχτεί μες απ’ τα δέκα
κλανιάρικά σου δάχτυλα τον καιρό των μυγών
γιατί το καθετί είναι σαν ενέδρα
το καθετί είναι σαν επιδρομή
σάρκα αχνιστή σάρκα
σε χασισοφυτεία πενηντάλεπτης κατάρρευσης
χρόνος που σοδομίζει χρόνο
σε κυκλική σήραγγα ασφάλτου και σταχτών
χώρος που εξεγείρεται ενάντια στο χώρο
σε βρυχηθμό πυροβολικής ομοβροντίας γαμησιού
Πες το
κι άσ’ το πιτσιλισμένο σε νεκροτομείο χυμού
βάρους νεκρού με σεληνιακή αντανάκλαση
Πες το
και βάλε στον προπανικό της μνήμης σου κουβά
σποραδικά τρέμουλα φόβου
Χώσ’ το σε σάλιο κατσαρίδας
ξύστρο δοντιών εν μέσω ωαρίου
Πέταχ’ το από τη ραχοκοκαλιά σου κάψας υπέρμετρης
καπνό γονιμότητας τρομάρας αχνισμένης
Μίλα του εαυτού σου σε κλειτορίδας αυτοκίνητο
Ψυχή τόσου ουμανιστικού χειλιού
Πες το
κι άσ’ τα κατουρημένα σεντόνια της καταπίεσης να βγουν
από τα στήθια σου των παρηγορικών φλαμίγκο
Άσ’ τον πολτό κρεματορίου
μες στο μοναχικό κουφάρι σου από κρουστά
μες απ’ την κολπική οξύτητα του κρασοπουλιού σου
Πες το
και βούτα απ’ την αορατότητα του ίδιου του καμουφλάζ σου
Γλίστρα σε νυχιού λίγδα
της κάμπιας σου από κοινοτοπία
γίνε επίτιμη σκατοκεφαλή στη
δικιά σου μπουκιά ανεγερθέντων αγαλμάτων
βγες μες απ’ το δικό σου πρόσωπο συσσωρευμένων βρόντων
της πόρτας μπαμ μπαμ μπαμ μπαμ
Χθες τη νύχτα
ονειρεύτηκα
πως ο Buddy Bolden* πέταξε το κόρνο του
μες στον ποταμό Pontchartrain
σαν έβαλα τ’ όνομά μου κάτω από κάθε βλέφαρο
κάθε μυρμηγκοφωλιά
κάθε φτερό πουλιού
καθεμιά μάσκα φιδοδέρματος που ξεραινότανε στον ήλιο
Το λοιπό πες το ξέχνα το
και πιες μια γουλιά γκράπα
Ο βάτραχος φτύνει μες απ’ τη μήτρα το Δεκέμβρη
Μετάφραση: Nίκος Σταμπάκης, δημοσιευμένο στο περιοδικό Κλήδονας
Artwork: Ray Caesar
* Θρυλικός μουσικός των αρχών του 20ου αιώνα, που θεωρείται από πολλούς ως «εφευρέτης» της jazz στη Νέα Ορλεάνη. Δεν άφησε καμιά ηχογράφηση, αλλά η επιρροή του στους πρωτοπόρους του ιδιώματος, όπως ο Louis Armstrong και ο Jelly Roll Morton (που του έχει αφιερώσει ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του, ηχογραφημένο και από τον Armstrong), έχει ομολογηθεί από τους ίδιους. (Σ.τ.Μ.)
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 