Από τότε που σε γνώρισα
έχω τη μύχια χαρά των ψαλιδιών˙
αγαπώ τις γάτες και το μοσχοκάρυδο,
τα δάκρυα μιας μουσικής τυφλής μες στη νύχτα,
την πνοή της φωτιάς ανάμεσα στις στάχτες.
Από τότε που σε γνώρισα
το καμουτσίκι έχει μάθει τ’ όνομά μου,
οι σκάλες και τα ρόδα έχουν σπιρούνια˙
οι φοίνικες κλίνουν την κόμη τους
για να με κοιτούν μες σ’ όλους τους καθρέφτες.
Οι μικρές ώρες μ’ ανοίγουν την πληγή τους
στον ήχο ενός φλάουτου
που μου σχίζει την καρδιά.
Αισθάνομαι σαν το ωμέγα:
γιομάτη από μετάξι χλιαρό
άπειρο και απόν.
Μετάφραση: Νίκος Σταμπάκης, δημοσιευμένο στο περιοδικό Κλήδονας
Avgi Meleti
13/12/2017 at 01:44
Iφιγένεια, καταπληκτικό
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
13/12/2017 at 12:13
Ναι, είναι εξαιρετική ποιήτρια!