Προχθές στο δωμάτιο μόνος μου δίπλα στο μεγάλο ραδιόφωνο. Οι μεγάλοι ήταν στο σαλόνι του κυρίου Δημήτρη, που γιόρταζε. Άκουσα πρώτος για τον θάνατο του Καζαντζάκη και φώναξα στον μπαμπά, που ταράχτηκε. Ένιωσα σπουδαίος που τον ενδιέφερε κάτι που έλεγα. (Παιδικό ημερολόγιο, 1960-1963)
Είχα κοιτάξει Το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν πριν η μαμά το χαρίσει στον κύριο Θάνο, τον παθολόγου του δημόσιου ιατρείου, για να τον υποχρεώσει. Ερωτευμένοι άρρωστοι. Αυτό κατάλαβα. Τα άλλα καθόλου. (Παιδικό ημερολόγιο, 1960-1963)
Θέλω όλες οι γριές κυρίες να μοιάζουν με εκείνες στα ξένα μυθιστορήματα. Ας είναι ανάπηρες και ας πέζουν ακόμα και στο καζίνο. Η γιαγιά μου, όμως, το μόνο που κάνει είναι να χτυπάει τις πόρτες και να φωνάζει συνέχεια στον μπαμπά για την περιουσία. (Παιδικό ημερολόγιο, 1960-1963)
Nαός της Αγίας Σκέπης. Απέναντί μας. Χθες είχε χαλάσει ο αυτόματος μηχανισμός και η καμπάνα χτυπούσε ασταμάτητα για πολλή ώρα. Οι περίοικοι απείλησαν με καταγγελίες. (Ακόμα και η υπόμνηση της ύπαρξης έχει όρια) από το (Νotebook, 1963-2014)
Δίκη του Κάφκα. Οι δυο παράξενοι που ανακοινώνουν στον Γιόζεφ Κ. το πρωί στο σπίτι του ότι κατηγορείται τρώνε το φαγητό του. Ένας από τους χουντικούς μυστικούς που εισέβαλαν σπίτι ξημερώματα ούρησε μπροστά μου στον νεροχύτη. Δυσκολευόμουν πάντα να πιστέψω ότι η ζωή μιμείται την (μεγάλη) Τέχνη. (Νotebook, 1963-2014)
Όλες οι ιστορίες είναι φτιαγμένες από «εσωτερικά υλικά». Μόνο που, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, οι περισσότεροι κριτικοί και καλλιτέχνες κάνουν τα πάντα για να αμφισβητηθεί αυτή η προφανής αλήθεια. (Νotebook, 1963-2014)
Εκδορές από τα βράχια και φωτοφοβία που δεν απέφευγες ούτε στο εσωτερικό του σπιτιού με τη σφήκα στο εβαπορέ και την αργοπορημένη ζέστη στους τοίχους (Μήνες στην εξοχή)
Δεν ξέρεις γιατί ήρθε αυτή η λέξη και όχι άλλη και μαζί η παράσταση συγκεχυμένη από γεύσεις εξοχής με διάρκεια και φαντάσματα αεικίνητα (Μήνες στην εξοχή)
Αρχαίοι τάφοι και νέοι μαζί στον ελαιώνα, καταψύκτες τα βαθιά πηγάδια με το ιώδιο και τη βδέλλα. (Μήνες στην εξοχή)
Tελευταία καταφύγια: οι ανακωχές των φρούτων και των αφρών, οι ερωτικές φαντασιώσεις αλλά και η εξάντληση των ωρών το βράδυ με τους δορυφόρους στο στερέωμα, τις υποσχέσεις από το παρελθόν άλλων εποχών από τις αφηγήσεις των μεγάλων, για να κοιμηθείς μέσα στην απαλή ομίχλη των παλαιών «που έμπαινε από παντού» στο προγονικό «σπίτι». (Μήνες στην εξοχή)
Φθινοπωρινά σχήματα γυναικών με μαύρα έσκυβαν στα στωικά κτήματα σε ελαιογραφίες στιγμής. (Μήνες στην εξοχή)
Τάσος Γουδέλης, Απόσταση αναπνοής, Εκδόσεις Πατάκη, 2017
Artwork: Antonio Donghi
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 