.
αν ήξερα τι με περίμενε θάχα κρυφτεί
στις σκοτεινές αποθήκες των χεριών σου
καταπίνοντας ξόρκια κι αντιβιοτικά
απ’ την άλλη όχθη
τα παιδιά όρμησαν στο σπίτι καταστρέφοντας
αυτό είναι τέχνη είπαν
να σκίζεις το δέρμα των εχθρών σου
και να βρίσκεις ό,τι αγαπάς
βαμμένο στο φούξια και στο βεραμάν
βραχάκια της θάλασσας κι αμφεταμίνες
ό,τι αγαπάς
περνάει ο καιρός και νοιώθω
πως ένα τσίμπημα στον ώμο αρκεί
μια πληγή που μαραίνει το αίμα
και βλέπεις ό,τι αγαπάς πεθαίνοντας
ένα θάνατο γελοίο
Ποίηση ’81, Θανάσης Νιάρχος, Αντώνης Φωστιέρης, Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 1982
Πίνακας: Roy Carruthers
Mrs Poetry
05/12/2016 at 12:31
Reblogged this on Poetry of gems.