Μ’ αρέσουν κάτι λασπερές βροχές στο θεσσαλικό κάμπο, σε κάτι χωράφια. Κι ο ορίζοντας απ’ τις κορφές των σταχυών. Είναι ωραίο τα ταξίδι με το τρένο. Οι σταθμοί κιτρινισμένοι μ’ εκείνες τις μυτερές στέγες, ο νυσταλέος εισπράκτορας και, κυρίως, το ποδήλατό του που τ’ ακουμπά σ’ έναν τοίχο κι ύστερα φεύγει. Θαρρώ ότι έτσι δένεται με τις ράγες. Σάμπως για καινούργια ταξίδια. Ακολουθώντας τις ριπές του καπνού από το τσιγάρο του.
Οι ναυτικοί μοιάζουν με τους σιδηροδρομικούς. Μια ζωή με διαπερνούν ταπεινές φιλοδοξίες. Δεν γίνεσαι ναυτικός αν δεν σ’ ενδιαφέρουν οι μέρες. Πρέπει πάντα να βρίσκεις το σπουδαίο. Στις γκαζόζες, για παράδειγμα, στα σβησμένα τσιγάρα. Στα σκουριασμένα ποδήλατα ή στους περαστικούς. Πρέπει να σε εξιτάρουν υποθέσεις, να αντέχεις τον εαυτό σου.
Ο υπάλληλος που βρίσκεται πίσω από το εκδοτήριο και κακοκαρδίζεται με τα πολιτικά ή τις βροχές, κατά τα άλλα, αξίζει τη φθορά. Τόσα πράγματα μπορούν και ανταμείβουν.
Δημήτρης Καρακίτσος, Δ́ Επιστροφή στην Ελλάδα, σελ. 42, από τη συλλογή Οι γάτες του ποιητή Δ. Ι. Αντωνίου, Το Ροδακιό, 2012
Artwork: Christine Ellger
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 