.
Συνηθίζω κι εγώ να επιστρέφω
Σ’ ένα άγνωστο, παρήγορο παρελθόν.
Μηχανικά, θα έλεγα, κι από ένστικτο
Όπως οι άρρωστοι αναπολούν
Την προηγούμενη κατάσταση της υγείας τους
Ή όπως βυθίζονται σιγά οι μεγάλοι
Στην παιδική τους ηλικία –
Πάντα αόριστη κι ασυνείδητη
Για να αποκτήσει κάποτε ένα νόημα.
Με τέτοιες αφαιρέσεις κι αναδρομές
Ναρκώνει μέσα μας η μνήμη κι απωθεί
Την τυφλή εκδίκηση του κόσμου.
Απ’ τον καιρό (θυμάμαι καλά;)
Που σταματάει η βραδινή προσευχή
Και ξαφνικά καταλαβαίνουμε
Πως κανείς δεν έζησε αρκετά
Να δει τη λύπη του να παίρνει τέλος.
Από τη συλλογή, Στη σκιά του μακρόβιου κόσμου, 1977 Ανθολογία Ανέστη Ευαγγέλου, Η δεύτερη μεταπολεμική γενιά, Εκδόσεις Παρατηρητής, 1994
Πίνακας: Ilia Zaitseff
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka