.
I.
αυτό το κορίτσι
κυριεύω τη ζωή του και τη χαλάω
στα μάτια της βλέπω δυο λίμνες
στέκομαι μπροστά τους να με βάλει μέσα τους
είμαι εγώ που κολυμπώ στις λίμνες της
το κάτω χείλος της κεράσι
ανεβαίνω το κορμί της να το δαγκώσω
πιο πάνω από τη κοιλιά της δυο αγκάθια οι ρώγες της
πιο πάνω το κεράσι
σταλάζει αίμα
το στραγγίζω με το χέρι μου
το καταπίνω
οι λίμνες της βάφονται κόκκινο
σαρκωμένος αιμάτινος τρέμων υποχωρώ
είσαι όνειρο φωνάζω
θα σε σβηστώ
κι ανάβω το φως
έξω Κυριακή
.
II.
αυτός ο άντρας
με στύβει
οι λίμνες μου τον ρουφούν
κολυμπάει μέσα τους
τα χείλη του ψάρια σπαράσσοντα
στη θέα τους σαρκώνομαι γυναίκα
τα δόντια μου σεντόνι από δίχτυα να τα πιάσω
τα μπράτσα του από ξύλο και μέταλλο
κατεβαίνω το πρόσωπό του να τα πειράξω
κλείνομαι μέσα τους
πιο κάτω η κοιλιά του δυο σύννεφα από ανάσα και μολύβι
αναπνέω πάνω τους
τα χέρια μου την κατεβαίνουν στους μυώνες των μηρών του
νοιώθω τις συσπάσεις τους
είσαι όνειρο φωνάζω
θα σε σβηστώ
κι ανάβω το φως
έξω Κυριακή
Photo: Anke Merzbach
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
assimina
06/04/2015 at 16:51
τιμή μου…
ευχαριστώ, Ιφιγένεια!
Καλό Πάσχα…
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
06/04/2015 at 17:28
Να είσαι καλά, Ασημίνα! Eξαιρετικό ποίημα!