Θυμάσαι να έκανες κάτι από μικρός; ρώτησαν. Κυνηγούσα θησαυρούς, απάντησα.
Η πεθερά της μεγάλης νουνάς σου δεν τη συμπαθούσε. Ούτε εμένα, θυμήθηκε η
μητέρα μου. Αγαπούσε όμως τον πατέρα σου. Έχασα κάτι σακουλάκια για σπόρους,
της έλεγε, όταν κάτι έλειπε από το σκοινί, όπου στέγνωναν ρούχα. Και κρυφά του
επέστρεφε ένα σουτιέν ή μια ποδίτσα μωρού. Όταν πέθανε, βρήκαμε όσα έλειπαν και
πολλά βάλαμε στην άκρη να πεταχτούν. Ένα τενεκεδένιο κουτί ήταν γεμάτο θρεψίνη,
ένα είδος κρέμας. Το κουτί γυάλισε του μωρού, είπαμε, μόλις άρχισες να το
κατρακυλάς. Έπειτα το πέταξες με δύναμη στο πάτωμα. Άνοιξε αφήνοντας να
ξετυλιχθεί ένα χαρτί. Μέσα του έλαμπε ένα χρυσό βραχιόλι. Θα το έχει η νουνά σου.
Όσο καλά κρυμμένοι και αν είναι οι θησαυροί, μπορούν όλοι να τους βρουν. Είναι
δύσκολο όμως να θυμάσαι αν τους έχεις βρει.
Γιώργος Χουλιάρας, Λεξικό αναμνήσεων, Εκδόσεις Μελάνι, 2013
Πίνακας: Anthony Waichulis
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 