.
.
Δεν δίστασα: «Αγαπημένη» έγραψα, «πάνω μου βρίζεις την όπερα, βλαστημάς τη συμπαγή μουσική». Κείνη τότε μου ταχυδρόμησε λουλούδια και σαν δεύτερη απάντηση τα δάκτυλά της. Πόσο απελπίστηκα! Oι γονείς εδέροντο, η μαμά άνοιξε έναν κομψό λάκκο ικετεύοντας τα δέντρα του όρους Αγάπη-Αγάπη που πέταξαν.
Κάποτε εγκατέλειψε την επιστήμη. Και περνώντας τους μήνες διαβάζοντας Δάντη πυροβόλησε όλους τους κλασικούς. Φίλοι της Χριστιανοί τότε την έβαλαν να ερωτευθεί τους συγγραφείς της παρακμής. Κι έπειτα, σχίζοντας ανοιχτόθωρα τον κόσμο, κατέστρωσαν τα εγκλήματα του αιώνος αποκαλύπτοντας στο κορίτσι μου αν όχι τα μυστήρια – τουλάχιστον το φόβο.
Βασίλη Βασιλικού, Η ελληνική ποίηση, Βερονίκη Δαλακούρα, Διήγηση εστέτ
.
.
