(…)
Mπαρκάραμε μέρα μεσημέρι σε χιονοθύελλα που επιπόλαια ορίσαμε για πεπρωμένο και για θέσφατο Χαμένοι στα εκμαγεία των προσώπων που αντανακλούσε το νερό στάζαμε ηδονή μόνον με τα μαλλιά μας να μακραίνουν την πυγμή όσο η αρά της πλησμονής γιγάντωνε περίτεχνα γύρω απ’ τους λαιμούς μας Που έπαιζαν με φάλαινες καρχαρίες θαλάσσιους ελέφαντες ηλεκτροφόρα φίδια Εξημερώναμε με τρίχες τους βυθούς Γελοίοι και περήφανοι πλέαμε δυναμίτες στο μυαλό πως με το βλέμμα τάχα του αστρίτη θ’ ανατινάζαμε μια μέρα το Δούρειο Ίππο που αλλοίωνε αιώνες τη μορφή μας
(…)
Απόσπασμα από την 9η ενότητα, προδημοσίευση
Πίνακας: Jonathan Yeo
.
.