Γεννημένη σε μήνα λειψό, δίσεκτου χρόνου, με ανολοκλήρωτο ακόμη το τετραγωνισμένο σχήμα της, με τις γωνιές γερμένες προς τα μέσα, όμοιες ράμφη ορνέων, να μπαίνουν όλο και πιο βαθιά στη σάρκα της την απαλή.
Έμαθε στα δύσβατα του νου τα μονοπάτια να γυρνά, κι άλλες όρθια φορές, κι άλλες στα τέσσερα, καθώς δεν ήξερε να περπατά ακόμη, το δέρμα γδέρνοντας από τα γόνατα της τα μαλακά, σα να συρθεί ανάμεσα στα βάτα του, που προσπαθούσε να φτάσει θέλοντας σε μιαν αρχή ή σ’ ένα τέλος εκεί, τέλος πάντων, που το σκοτάδι αρχινούσε να τελειώνει.
Κόβει τότε σε μικρά κομμάτια ασύμμετρα του χρόνου την αδράνεια, και τα πετά στις Μοίρες, να τους προσφέρει θέλοντας σα σε θυσία κάτι, να τις γητεύσει να σταματήσουν κείνο που αιώνες τώρα γνέθαν, των ανθρώπων και το δικό της, να καθορίζουν τα ριζιά να μην αδέσποτα σκυλιά την εδαγκώνουν.
Τώρα της γλείφουν τα χέρια, η μια σε κουβάρι το κατακόκκινο θ’ αρχίσει να μαζεύει νήμα με τη μήτρα που εκατέρωθεν ενώνει, φόρεμα πανώριο θα το φτιάξει να το φορά τη γύμνια της να ντύσει, η άλλη τους κόμπους θα μαζεύει, και τα μικρά κλωστής κομμάτια, που όλο περισσεύουν, στης γης τα μήκη και τα πλάτη θα σκορπίσει, σπόρους, κρινάκια να βγουν και μη με λησμόνει, και η τρίτη, η πιο τρομερή απ’ όλες, αυτή που κόβει, αυτή που απαλλαγμένη τώρα απ’ το ρόλο της χορτάτη πια, αυτή θα την ορκίσει να συνεχίσει ως τα πέρα το ταξίδι μοναχική, παντοτινών απουσιών η ερωμένη.
Craftbook 2013, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013
Πίνακες: Daria Petrilli
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 