Αθανάσιος Κριτσινιώτης, Καντο των νυχτερίδων 2

11 Feb

Υπογειο, αερας πηγμενος και βρωμικος

στους τοιχους σωληνες αποχετευσεων σταζουν ουρα

ενα μαυρο πλασμα στροβιλιζεται

στους ηχους δαιμονισμενης μουσικης

–ο Καλιμπαν–

Ηρθε με σαπιοκαραβο μια νυχτα που τα τελωνια

ειχαν ξαμολυθει στο Αιγαιο

Η μοναδικη του θεραπεια, ενα τρυφερο ασπρο κορμι

Ευλογησε τον, Σεβασμιωτατε,

δεν θα ελεγε οχι ακομη και σε σενα!

«Tον κυριο με τα μακρια μαυρα ρουχα

με βλεπει παραξενα… »

«Bρωμο-Καλιμπαν, τολμησες να ριξεις τα μουτρα σου επανω μου;»

Μια μουγγη ομιχλη σκεπαζει τα παντα

Ματια σαν αναμμένα καρβουνα

λαμπυριζουν στο σκοταδι

εξαθλιωμενες σκυλες προβαλλουν τα ανυπαρκτα καλλη τους

(πως να φιλησεις τη σταχτη;)

Και ομως η υπεροχη Λαις

προσεφερε ακουραστα τις υπηρεσιες της

ως τα 70 της χρονια!

Ω ΠΟΙΚΙΛΟΘΡΟΝ ΑΦΡΟΔΙΤΑ,

άλλους τους ευνοεις και αλλους τους καταδικαζεις –

οπως την κυρια Ευγενια

που ηταν παντρεμενη επι 30 χρονια μ’ ενα μεθυσο τερας

και αναζητουσε λιγη τρυφεροτητα

στους νεαρους ναυτες του λιμανιου

(δεν ειναι σιγουρο οτι την ευρισκε παντοτε)

Γιατι οι σκυλες του δρομου

της εκλεβαν τα ναυτακια…

Ω σκυλες με βαμμενο και ομως σκοτεινο προσωπο,

σας χρησιμοποιουν ως πεοδοχεια

Και σεις, πολυ φυσικα, εχετε κανει τοπικη αναισθησια

Ανασκελα με ορθανοιχτα ματια κοιτατε το ταβανι

πως θα περασετε αλλη μια νυχτα αυπνες

με αγροικους απο πανω σας

Η ψυχη σας γεματη τρυπες, οπως και τα χερια σας…

Ομως οχι, δεν συμφωνω με τον Κοϊντιλιανό

Η ποιηση που σεβεται τον εαυτο της

δεν εχει σκοπο in commovendi miseratione

να προκαλει οικτο

Ας προκαλει οργη, παθος, απορια, ερωτα, τρελλη χαρα

αλλα οχι οικτο

Πίνακας: David Silva

M	T	W	T	F	S	S
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28

Ενύπνια Ψιχίων