σε κώμα πέφτουν οι ομόδειπνοι.
Τα μονογενή και απροσάρμοστα βλαστάρια είναι ό,τι απόμεινε στο γόο της βιοτής. Αυτήν τη φορά ο εμφύλιος είναι πλανητικός. Δηλαδή, πάει να γίνει εναντιόμορφος ο κόσμος που γνωρίσαμε την ώρα που ο άλλος κερματιζόταν μαζί με τις μακάριες ουτοπίες. Κανείς δεν καταλαβαίνει. Σαν μουσική διά της εκ των υστέρων προγνώσεως. Ελεήμον χρόνε νυχθημερόν ξαγρυπνούσε το πλευρό της αγάπης η χάρη σου για τους φίλους μου, αχάιδευτος μας έδωσες τον έναν στον άλλον για μια μάταιη αλληλο- αναγνώριση. Θα μου λείψεις όταν πεθάνω, φίλε αγαπημένε. Και σαν μελόδραμα θα μοιάζει ο θάνατος των άλλων φίλων που έγειραν να σε κοιτάξουν πριν σκύψουν για να πλαγιάσουν μέσα στο αίμα. Αποκεί ο χρόνος μας φίλοι. Εδώ ας καθίσουμε και ας αναλογιστούμε τη διεύθυνση του ανέμου. .Μανόλης Πολέντας, Ζώα μικρά, σελ. 16-17, Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2003
Πίνακας: Karen Hollingsworth
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Mανόλης Πολέντας
01/06/2014 at 09:20
Ευχαριστώ πολύ, Ιφιγένεια! Μου άρεζε πολύ το “πάντρεμα” εικόνας και ποιήματος!
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
01/06/2014 at 13:50
Nα είσαι καλά, Μανόλη!