Ένας μετασχηματισμός από δαντέλα είναι η μοναχικότητα του κύκνου:
Τη νοιώθετε με το ξεφύλλισμα των λέξεων της πένας, που έχει γράψει
σενάρια για τα παλιά μας όνειρα. Βαραίνουνε όπως τα σύννεφα μελλοντικής
βροχής, γράμματα ανεπίδοτα και αποσπάσματα από τραγούδια άλαλης γλώσσας. Ποιος να θυμάται το χρώμα του χαδιού και πώς να τρίζει, σαν τα φτερά του τζίτζικα, πριν γίνει απολίθωμα παλάτι; Θα σας θυμάμαι όταν, έλεγε, πετάξω σε κείνον τον πορτοκαλένιο ουρανό. Θα σας θυμάμαι μετά το θάνατο και πριν από τη σήψη, ένα για πάνταπάντα, ήταν για πάντα. Με το μεγάλο ήχο της σιωπής, ανάμνηση όπως σχηματισμός κρυστάλλων, και όταν σπάνε ανάμεσα στα κόκκινα βελούδα του Όχι του κρασιού – ένας βυθός ποντίζεται η προίκα μου: γεμίζουνε τα κύματα μαχαίρια και πιρούνια του σταυρού, μια δωδεκάδα ποτηράκια για τις ημέρες μας εκείνες που δεν έρχονται, ως τακτικά και με ασφάλεια τυλιγμένες ωσάν εικόνα και ας είν’ αχειροποίητη. Η Ελίζα, με τα χέρια της γεμάτα με τσίμπημα τσουκνίδας, ήτανε κύκνος – ήτανε κερί κι ήταν βελόνα. Και ο Βασιλικός ο Κήπος, σελίδα από το λεύκωμα το προπολεμικό, που κάπου χάθηκε.
.
Τα γούρια του 2014: Επιλογή από τις αναρτήσεις της Πρωτοχρονιάς του 2014 στο διαδίκτυο
.
.
.
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 