Tο επίτευγμα της ορμής άγνωστο περιθώριο. Βεβαίως και φύονται οι γκρεμοί. Αρκεί κενό και αόρατο κάλλος.
Ξεκούμπωτο το κεφάλι, μετ’ ου πολύ, και ημίσκληρο. Στην τραχεία όλα τα σκουριασμένα νανουρίσματα. Η τελευταία ώρα ήταν έξαψη σπλάχνων ανάδρομων και το σύμπαν αδιαφόρησε. Καθότι δεν εκτιμά τις υπερβάσεις. Κάθε ειρκτή ανοιχτή. Θέλεις μένεις, θέλεις βγαίνεις. Μην εξηγείς το φως σαν να’ τανε μουντζούρα
stelladou
21/10/2017 at 14:18
Ευχαριστώ θερμά Ιφιγένεια! Με τιμάς πολύ!