.
Η κότα είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πού οδηγεί η μόνιμη συμβίωση με τους ανθρώπους. Έχει χάσει εντελώς την αλαφράδα και τη χάρη του πουλιού. Η ουρά της ξεπροβάλλει από τα πεταχτά της οπίσθια σαν πελώριο κακόγουστο καπέλο. Οι σπάνιες στιγμές έκστασης, όταν στέκεται στο ένα πόδι και σφαλίζει τα γουρλωμένα μάτια με μεμβρανώδη βλέφαρα, είναι εντυπωσιακά αηδιαστικές. Κι επιπροσθέτως, αυτή η παρωδία τραγουδιού, αυτές οι στριγγές ικεσίες πάνω από κάτι απερίγραπτο κωμικό: ένα στρογγυλό, λευκό, διάστικτο αυγό.
Η κότα φέρνει στο νου ορισμένους ποιητές.Μτφρ.: Xάρης Βλαβιανός
Πίνακας: David Stoupakis
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 