Η αλχημεία του ρήματος
Δικό μου. Η ιστορία ενός απ’ τα τρελά μου.
Εδώ κι αρκετά χρόνια ένιωθα περήφανος που ’χα στην κατοχή μου όλα τα δυνατά τοπία κι έβρισκα γελοία τα κραυγαλέα ονόματα της ζωγραφικής και της μοντέρνας ποίησης.
Μου αρέσανε οι βλακώδεις πίνακες, κάτω από πόρτες, διακοσμητικά, τελάρα σαλτιμπάγκων, επιγραφές, μικρογραφίες λαϊκές• η παλιά λογοτεχνία, εκκλησιαστικά λατινικά, ερωτικά βιβλία ανορθόγραφα, μυθιστορίες των προπάππων μας, παραμύθια, μικρά βιβλία για παιδιά, παλιές όπερες, ρεφρέν ηλίθια, αφελείς ρυθμοί.
Ονειρευόμουνα σταυροφορίες, ταξίδια ανακαλύψεων χωρίς καμία απολύτως γνωριμία, δημοκρατίες δίχως ιστορία, διαμάχες θρησκειών καταπνιγμένες, ηθών επαναστάσεις, φυλών μετατοπίσεις και ηπείρων: πίστευα σ’ όλα τα πράγματα που έχουνε μαγεία.
Εφηύρα το χρώμα που έχουν τα φωνήεντα! – Α μελανό, Ε λευκό, Ι κόκκινο, Ο μπλε. – Κανόνισα τη φόρμα και την κίνηση όλων των συμφώνων και, με ρυθμούς από ένστικτο, καυχήθηκα ότι εφηύρα ένα ποιητικό ρήμα που να μπορείς ν’ αγγίζεις, σήμερα αύριο, προς πάσα κατεύθυνση, πνεύμα, σημασία. Για τη μετάφραση είχα πάντα επιφυλάξεις. Στην αρχή ήταν μόνο μια άσκηση. Έγραφα σιωπές, νύχτες, σημείωνα τ’ ανείπωτα. Κάρφωνα τους ιλίγγους.
Μετάφραση: Ιφιγένεια Σιαφάκα
Πίνακες: Alicia Suarez, Juan Gatti
———————————————————————————
Ιφιγένεια Σιαφάκα - Ifigeneia Siafaka
Ενύπνια Ψιχίων 